Ulusarin Leviathani_

Bölüm 9 — İsviçre’de Yanan işik
Luther’in, Saksonya’daki bir madencinin kulübesinde doğmasından birkaç hafta sonra,
Ulric Zwingli, Alplerdeki bir çobanın küçük evinde dünyaya geldi. Doğanın zenginliği ve
görkemi içinde yetişen Zwingli’nin zihni, küçüklüğünden beri Tanrı’nın yüceliğiyle
meşguldü. Büyükannesinin yanında kilisenin efsanelerinden ve geleneklerinden sıyrılıp da
gelmiş olan birkaç değerli Kutsal Kitap öyküsünü dinlemişti.
On üç yaşındayken Bern kentine gitti. O zaman İsviçre’nin en saygın okulu bu kentteydi.
Ne var ki burada bir tehlike vardı. Rahip yardımcıları yoğun bir şekilde onu manastıra tıkma
gayreti gösterdiler. Babası rahip yardımcılarının düzenlerine ilişkin bilgi sahibiydi. Oğlunun
geleceğinin tehlikede olduğunu görerek evine dönmesini istedi.
Çocuk bu isteğe uydu; ama gençlik ateşi doğup büyüdüğü vadide kalmaya yanaşmıyordu.
Çalışmalarına yeniden dönerek Basel’e gitti. Zwingli Tanrı’nın karşılıksız lütfuna ilişkin
müjdeyi ilk kez burada işitti. Wittembach adındaki bir öğretmen Grekçe ve İbranice
çalışmaları sırasında Kutsal Yazıları okumaya başlamış, eğitim verdiği öğrencilerin
zihinlerine de bu ışıktan saçmıştı. Günahlının tek çaresinin Mesih’in ölümü olduğunu
anlatıyordu. Zwingli için bu sözcükler, tan ağarmadan hemen önce gelen ilk ışınlar gibiydi.
Zwingli kısa bir süre sonra Basel’den çağrılarak müjdeleme görevine atandı. İlk işi
Alplerde küçük bir mahalledeydi. Bir rahip olarak atanmış ve tüm varlığını tanrısal gerçeği
araştırmaya adamıştı.
Kutsal Yazıları araştırdıkça Roma’nm yanılgılarıyla gerçeğin arasındaki farkı daha iyi
görebiliyordu. Kutsal Kitap’ı Tanrfnın kusursuz ve yeterli sözü olarak kabul etti. Kutsal
Kitap’ın kendi kendisini yorumlaması gerektiğini gördü. Anlamını kavrayabilmek için her
türlü olanağa başvurdu ve Kutsal Ruh’un yardımını diledi. Daha sonra şöyle yazmıştır:
“Tanrı’nın ışığını diledikçe Kutsal Yazılar benim için daha kolay olmaya başladı.”
Zwingli’nin öğretisi Luther’den alınmamıştı. Mesih’in öğretişiydi. İsviçreli reformcu
şöyle söylemiştir: “Luther, Mesih’i vaaz ediyorsa, benim yaptığımı yapıyor demektir. Ne
ben Luther’e, ne de Luther bana tek bir söz yazmış değiliz... Eğer ikimiz de Mesih’in
öğretisini böyle bir birlik içerisinde veriyorsak, bu Kutsal Ruh’tan kaynaklanmaktadır.”
Zwingli 1516 yılında Einsiedeln’deki bir manastırda vaaz vermeye davet edildi. Bir
reformcu olarak orada, Alplerden çok daha fazla etkili olacaktı.
Einsiedeln’i en çok etkileyen unsurlardan biri Bakire Meryem resmiydi. Bu resmin
mucizeler yaratma gücüne sahip olduğu söyleniyordu. Manastırın kapısında da, “Burada
günahlarınızın tümünü bağışlatabilirsiniz” yazıyordu.4İsviçre’nin, hatta Fransa’nın ve Almanya’nın
her yanından gelen kalabalıklar Bakire Meryem’in ma-bedine akın ediyordu.
66