Ulusarin Leviathani_

önce onu inançlarından döndürmeye çalışmanızı beklemiyorduk doğrusu. Benim
bölgemdeki hiçbir eğitimli kişi bana Martin’in öğretilerinin küstahça, Mesih karşıtı ya da
sapkın olduğunu bildirmedi.” Vali bir reformun gerekli olduğunu görüyordu. Kilisede yeni
bir etkinin oluşumundan hoşnuttu.
Reformcunun tezlerinin şato kilisesinde açıklanmasının üzerinden bir yıl geçti. Yazıları
her yerde Kutsal Yazıya karşı yeni bir ilginin alevlenmesine neden oluyordu. Yalnız
Almanya’dan değil, diğer ülkelerden gelen öğrenciler üniversiteye akın ettiler. Wittenberg’i
ilk kez gören genç adamlar, ellerini göğe kaldırarak ışığını bu kent aracılığıyla yansıtan
Tanrı’ya övgüler sundular.
Luther Roma Katolikliğinin yanılgılarından henüz kısmen kurtulmuştu. Buna rağmen
şöyle yazdı: “Papaların fermanlarını okuyorum. Papanın kendisi Mesih karşıtı mı, yoksa
onun elçisi mi bilemem, ama Mesih’i öyle yanlış bir şekilde temsil ediyor ki...”
Roma, Luther’in saldırılarıyla giderek daha fazla çileden çıkmaya başlamıştı. Fanatik
karşıtlar, hatta Katolik üniversitelerindeki doktorlar bile, Luther’i öldürenin günahsız
olacağını ilan ettiler. Ama Tanrı onu koruyordu. Öğretileri her yere
yayılıyordu. Manastırlarda, soyluların şatolarında, üniversitelerde ve kralların saraylarında
işitiliyordu.
O sıralarda Luther, ‘imanla aklanma’ gerçeğinin Bohemyalı reformcu Huss tarafından da
öne sürüldüğünü buldu. “Pavlus, Augustine ve ben aslında farkında olmadan Huss’ı
izliyormuşuz!” “Meğerse gerçek geçen yüzyıl ilan edilmiş ve yakılmış!”
Luther üniversitelere ilişkin şöyle yazdı: “Üniversiteler Kutsal Yazıları açıklamak ve
gençlerin yüreklerine kazımak için titizlikle gayret göstermezlerse, cehennemin kapıları
haline gelecekler... Tanrı’nın sözüyle meşgul olmayan insanları barındıran her kuruluş
bozulacaktır.”
Bu sözler Almanya çapında duyuldu. Ulusun tümü karıştı. Luther’in karşıtları Papanın
ona karşı ciddi kararlar almasını istediler. Öğretilerinin derhal yasaklanmasına karar verildi.
Reformcu ve ona bağlı olanlar, dine dönmezlerse aforoz edilmeliydiler.
Korkunç bir kriz
Reform için bu korkunç bir krizdi. Luther patlamaya hazırlanan fırtınadan habersiz
değildi; kendisine destek ve kalkan olması için Mesih’e güveniyordu. “Neler olacak
bilmiyorum, bilmek de istemiyorum... Baba’nın oluru olmadan bir yaprak bile düşmez. Biz
O’nun için çok daha değerliyiz! Söz için ölmeye değer. Çünkü beden alan Söz’ün kendisi de
öldü.”
Papalık bülteni Luther’in eline geçtiğinde şöyle dedi: “Buna tümüyle karşı duruyorum;
sahte ve küstahçadır... Orada, suçlanan Mesih’in kendisidir. Yüreğimde büyük bir özgürlük
52