Ulusarin Leviathani_

Bölüm 7 — Bir Devrimin Başlangıcı
Kiliseyi papalığın karanlığından imanın pak ışığına yönlendirecek olanların önde geleni
Martin Luther’di. Bu adam, Tanrı korkusundan başka bir korku, Kutsal Yazılardan başka bir
iman yetkisi tanımıyordu.
Luther’in ilk yılları mütevazı bir Alman köy evinde geçti. Babası onun bir avukat
olmasını istiyordu, ama Tanrı onu yüzyıllardan beri bina ettiği yüce tapınağının bir işçisi
olarak kullanmayı tasarlamıştı. Sınırsız Bilgelik, Luther’i yaşam görevine sıkıntılarla,
yoksullukla ve katı bir disiplinle hazırladı.
Luther’in babası sağduyulu bir insandı. Manastır sistemine kuşkuyla yaklaşıyordu.
Luther’in, onun rızası olmadan bir manastıra girmesi hiç hoşuna gitmedi. Oğluyla barışana
kadar iki yıl geçti, ama o zaman bile düşünceleri aynı kaldı.
Luther’in anne ve babası çocuklarını Tanrı bilgisinde eğitmek için çaba gösterdiler.
Çocuklarının bütün hayat boyunca verimli olması için üzerine ciddiyetle eğildiler.
Yaklaşımları bazen biraz katı da olsa, Luther onların disiplinini eleştirmekten çok takdir
etti.
Luther okulda kabaca ve hatta şiddet içeren davranışlarla karşılaştı, sık sık açlık çekti. O
zamanki kasvetli ve batıl din düşünceleri onu korkuyla dolduruyordu. Geceleri kederli bir
yürekle yatağa giriyor, sevecen bir göksel Baba yerine zalim ve despot bir Tanrı hayal
ediyordu.
Erfurt Üniversitesine girdiğinde Luther’in geleceği, ilk yıllarına oranla daha parlaktı.
Ailesi tutumlu davranarak ve çok çalışarak çocuklarına gereken yardımı sağladılar.
Sağduyulu arkadaşları sayesinde önceki eğitiminin hoş olmayan sonuçları ortadan kalktı.
Zihinsel yetenekleri hızla gelişti. Yılmayan gayretleri sa-yesinde arkadaşlarının arasından
sıyrılarak ön planda yer aldı.
Luther her güne duayla başlama alışkanlığını elden bırakmıyordu. Yüreği Tanrı’dan
sürekli olarak yönlendiriş almak istiyordu. Sık sık “Dua etmek, çalışmanın yarısıdır” derdi.
Bir gün üniversite kütüphanesinde Latince Kutsal Kitap buldu. Daha önce bunu hiç
görmemişti. Müjde kitapçıklarının ve mektupların çeşitli kısımlarını okumuştu. Ama şimdi
ilk kez Tanrı Sözünün tümüne bakıyordu. Sayfaları çevirerek yaşam sözlerini okumaya
başladı. “Keşke bu kitap benim olsa!”2 diye içinden geçirdi. Melekler yanında duruyordu.
Tanrı’dan gelen ışık gerçeğin hazinelerini ona açıklamaya başlamıştı. Kitaptan öğrendiği
şeyler, yüreğinin bir günahlı olarak yargılanmasına neden oldu.
45