Ulusarin Leviathani_

Bölüm 41 — Yikinti Halindeki Yeryüzü
Tanrı’nın sesi halkını tutsaklıktan kurtardığı zaman, yaşam mücadelesinde her şeyi
yitirmiş olanların korkunç uyanışı vardır. Zenginler, Şeytan’ın hileleri sayesinde düşkün
insanlara kıyasla kendi üstünlükleriyle övünmüşlerdir. Açları doyurmayı, çıplakları
giydirmeyi, adaletli davranmayı ve merhameti sevmeyi ihmal etmişlerdir. Şimdi de onları
büyük kılan her şey ellerinden alınmış ve öylece ortada bırakılmışlardır. Putlarının yıkımını
dehşetle izlerler. Canlarını dünyasal zevklere satmışlar, Tanrı’nın gözünde
zenginleşmemişlerdir. Yaşamları bir başarısızlıktır. Zevklerinin hiçbir anlamı kalmamıştır.
Tüm yaşam tasarrufları bir anda yitirilmiştir. Zenginler göz alıcı evlerinin yıkımına, altın ve
gümüşün yok edilmesine yanarlar; kendilerinin de putlarıyla birlikte mahvolacağından
korkarlar. Kötüler, sonuçları gördükleri halde kötülüklerinden tövbe etmeye yanaşmazlar.
İnsanların beğenisini kazanmak amacıyla gerçeği kurban eden kilise görevlisi,
öğretişlerinin etkisini artık fark etmektedir. İnsanları sahtekarlığın sığınağına yönlendirmiş
olan her yazı ve her söz birer tohum gibi saçılmış ve gelişip ürün vermiştir. “Otlağımın
koyunlarını yok eden ve dağıtan çobanların vay başına! İşte, sizin üzerinizde işlerinizin
kötülüğünü yoklayacağım... Benim keder-lendirmediğim doğrunun yüreğini madem ki siz
yalanlarla kederlendirdiniz ve canını kurtarmak için kötü yolundan dönmesin diye kötünün
ellerini kuvvetlendirdiniz” (Yeremya 23:1,2; Hezekiel 13:22).
Ruhsal hizmetkarlar ve diğer insanlar, her türlü doğru yasanın Yazarına karşı isyan
ettiklerini görmektedirler. Tanrısal buyrukları bir kenara atmak, ırmak gibi akan binlerce
günahı doğurmuş, yeryüzünün tümüyle çürümesine neden olmuştur. Sadık kalmayanların,
sonsuza dek kaybettikleri gerçeğe - sonsuz yaşama - karşı duydukları özlemi hiçbir dil ifade
edemez.
İnsanlar, birbirlerini yıkıma sürüklemekle suçlarlar. Hepsi de ‘yumuşak şeyler’
peygamberlik eden sadakatsiz önderleri mahkum etme konusunda fikir birliği içindedirler
(İşaya 30:10). Bu önderler, kendilerini dinleyenlerin, Tanrı’nın yasasını boşa çıkarmalarına
ve ona uyanlara zulüm etmelerine neden olmuşlardır. İnsanlar, “Kaybettik!” diye bağrışırlar,
“Bunun nedeni de sizsiniz!” Onları şereflendiren eller, bu kez onları katletmek için kalkar.
Her yerde kavgalar olur ve kan gövdeyi götürür.
Tanrı’nın Oğlu ve göksel haberciler, insanların çocuklarını uyarmak, aydınlatmak ve
kurtarmak amacıyla Kötü Olan’la mücadele etmişlerdir. Oysa şimdi herkes kendi kararını
vermiştir; kötüler Şeytan’la tümüyle birlik olup Tanrı’ya karşı savaşmaya başlamıştır. Savaş
yalnızca Şeytan’a karşı değil, insana da karşıdır. “Rab’bin uluslarla davası var” (Yeremya
25:31).
253