Ulusarin Leviathani_

Esinleme 3’teki peygamberlik, kuzu gibi boynuzları olan canavarın yeryüzünü ve orada
yaşayanları, parsa benzeyen canavara, yani papalığa tapınmaya yönlendireceğini
duyurmaktadır. Boynuzlu canavar ayrıca yeryüzünde yaşayanlara canavarın onuruna bir put
yapmalarını buyuracak, küçük büyük, zengin yoksul, özgür köle, herkesin sağ eli ya da alnı
üzerine bir işaret vurduracaktır (Esinleme 13:11-16). Kuzu gibi boynuzlan olan canavar
Amerika Birleşik Devletleri’ni simgelemektedir. Bu peygamberlik, Birleşik Devletler Pazar
gününü tutmayı zorunluluk haline getirince yerine gelecektir. Roma bunu, kendi
üstünlüğünün kabul edilmesi şeklinde yorumlamaktadır.
“Canavarın başlarından biri, ölümcül bir yara almışa benziyordu. Ne var ki, bu ölümcül
yara iyileşmişti. Bütün dünya, şaşkınlık içinde canavarın peşinden gitti” (Esinleme 13:3).
Ölümcül yara 1798 yılında papalığın yediği darbeye işaret etmektedir. Peygamber, bundan
sonra yaranın iyileşeceğini ve bütün dünyanın canavarın peşinden gideceğini söylemektedir.
Pavlus mahvolacak adamın, aldatma işlevini zamanın sonuna kadar götüreceğini belirtmiştir
(2.Selanikliler 2:3-8). “Yeryüzünde yaşayan ve dünya kurulalıdan beri boğazlanmış
Kuzu’nun yaşam kitabında adı yazılmamış olan her insan ona tapınacak” (Esinleme 13:8).
Hem eski hem de yeni dünyada papalık, Pazar’ın onurlandırılması yoluyla saygı görecektir.
Peygamberlik öğrencileri on dokuzuncu yüzyıldan beri bu tanıklığı tüm dünyaya
tanıtmışlardır. Şimdi de bu ön bildirinin gerçekleşmesine yönelik hızlı bir gelişme vardır.
Protestan önderler, Pazarı tutma konusunda aynı tanrısal yetki iddiasına sahiptirler. Papalık
önderleri gibi onlar da Kutsal Yazıdan gelen bir ka-nıttan yoksundurlar. Pazar septini
tutmadıkları için Tanrı’nın insanları yargılamak üzere olduğu iddiası yenilenmektedir.
Roma Kilisesi kurnazlıkta çok üstündür. Protestanların sahte septi kabul ederek kendisine
hürmet ettiklerini görmektedir; üstelik geçmiş günlerde kendisinin yaptığı gibi bunun zorla
kabul ettirilmek üzere olduğunun farkındadır. Bu konuda Roma’nın, Protestanların
yardımına nasıl koşacaklarını düşünmek zor olmasa gerek.
Roma Katolik Kilisesi, papalık mührünün denetimiyle geniş bir kurum oluşturmaktadır.
Milliyeti ya da hükümeti ne olursa olsun her ülkeden milyonlarca bağlısı vardır. Her ne
kadar devlete bağlılık yemini etmişlerse de, bunun arkasında Roma’ya itaat yemini vardır.
Tarih Roma’nın ısrarlı ve kurnaz gayretlerine tanıklık etmektedir. Ulusların işlerine nasıl
karıştığını, bir zemin bulduktan sonra kendi iddialarını yaymak için prensleri ve halkları
nasıl mahvettiğini göstermektedir.
Roma, asla değişmemekle övünmektedir. Protestanlar, Pazarın yüceltilmesi için
Roma’nın yardımını kabul ettiklerinde ne yaptıklarını pek bilmemektedirler. Roma, kendi
amacına dayanarak gücünü yeniden kazanmayı ve kaybolmuş üstünlüğüne yeniden
kavuşmayı tasarlamaktadır. Kilisenin devletin gücünü kontrol etmesine yönelik ilke bir
yürürlüğe konulsa, dinsel kurallar laik yasalar zoruyla gözetilmeye başlasa, kısacası
224