Ulusarin Leviathani_

Bölüm 34 — Ölüler Bizimle Konuşabilir mi?
İlk önce putperest felsefeden ve imandan dönüşün karanlığından alınan doğal ölümsüzlük
öğretisi, Hıristiyan inancına sızmıştır; “Ölüler hiçbir şey bilmiyor” gerçeğini bastırmıştır
(Vaiz 9:5). Büyük çoğunluk ölülerin ruhlarının, ‘kurtuluşu miras alacaklara gönderilen
görevli ruhlar’ olduğuna inanmaktadır (İbraniler 1:14).
Ölülerin ruhlarının yaşayanlara hizmet etmek amacıyla geri döndüğü inancı, çağdaş
ruhçuluğun yolunu açmıştır. Eğer ölülerin, daha öncesine kıyasla çok daha fazla bilgileri
varsa, neden yeryüzüne dönüp yaşayanları eğitmesinler ki? Ölülerin ruhları, yeryüzündeki
dostlarının çevresinde dönüp duruyorsa, neden onlarla iletişim kurmasınlar ki? İnsanın
ölümde bilinçli olduğuna inananlar, yücelmiş ruhların getirdiği ‘tanrısal inancı’ nasıl
reddedebilir ki? Böylece, Şeytan’ın çalışması için kutsal sanılan bir yol açılmıştır. Günahlı
melekler, ruhlar dünyasından gelen haberciler kisvesine bürünmüşlerdir.
Kötülüğün önderi, yeryüzünden ayrılan dostların görünümünü canlandırma gücüne
sahiptir. Çok yetkin bir sahtekarlıkla inanılmayacak bir benzerlik oluşturulur. Birçok kişi,
sevdiği insanların gökyüzünde hoşnut oldukları güvencesiyle teselli bulurlar. Her-hangi bir
tehlike hissetmeden, ‘aldatıcı ruhlara ve cinlerin öğreti-lerine’ kulak verirler (1 .Timoteyus
4:1).
Mezara hazırlıksız gidenler, gökyüzünde mutlu ve rahat olduklarını söylerler. Ruhlar
dünyasından gelen ziyaretçiler bazen doğru çıkan uyarılar da verirler. Sonra, daha büyük bir
güven kazandıkça, Kutsal Yazılara aykırı öğretilerini sunmaya başlarlar. Bazen bazı
gerçekleri söylemeleri ve gelecekteki olayları önceden bildirmeleri, onlara güvenilirlik
kazandırır ve sahte öğretişleri yutturmalarına yardımcı olur. Tanrı’nın yasası bir kenara
bırakılır, gerçeğin Ruhu hor görülür. Ruhlar Mesih’in tanrısallığını inkar ederler ve
kendilerini Yaratıcı’yla aynı düzeyde gösterirler.
Bazı durumlarda sahtekarlık yapılmakta ise de, kötü meleklerin doğrudan işlemesinin
sonucunda doğaüstü güç gösterilerine tanık olunur. Birçok kişi ruhçuluğun insan
sahtekarlığı olduğunu düşünmektedir. Ancak doğaüstü güçle karşılaştıklarında bunu reddedemeyeceklerini
görürler. Böylece aldanırlar ve bunun Tanrı’nın gücü olduğunu sanırlar.
Firavun’un büyücüleri, Şeytan’ın yardımıyla Tanrı’nın işlerini taklit ettiler (Bkz. Çıkış
7:10-12). Pavlus’a göre “Rab’bin gelişinden önce, yasa tanımaz adam ortaya çıkacak. O, her
türlü mucizede, yanıltıcı belirtilerle harikalarda ve mahvolanları aldatan her türlü kötülükte
sergilenen Şeytan’ın etkinliğiyle gelecek” (2.Selanikliler 2:9,10). Yuhanna şöyle yazıyor:
“İnsanların gözü önünde, gökten ateş yağdıracak kadar büyük mucizeler yapıyordu. Birinci
canavarın adına yapmasına izin verilen mucizeler sayesinde, yeryüzünde yaşayanları
saptırdı” (Esinleme 13:13,14). Burada sözü edilen şey yalnızca sahtekarlık değildir. İnsanlar
Şeytan’ın elçileriyle yapılan mucizelerle aldatılmaktadır.
215