Ulusarin Leviathani_

“Şunu kesinlikle bilin ki, hiçbir ahlaksızın, pisliğe düşkün olanın ya da putperest demek
olan açgözlü kişinin, Mesih’in ve Tanrı’nın Egemenliğinde mirası yoktur.” “Kaftanlarını
yıkayan ve böylelikle yaşam ağacından yemeye hak kazanarak kapılardan geçip kente
girenlere ne mutlu! Aşağılık köpekler, büyücüler, cinsel ahlaksızlıkta bulunanlar, adam
öldürenler, puta tapanlar ve yalanı sevip hile yapanların hepsi dışarıda kalacaklar” (Efesliler
5:5, Esinleme 22:14,15).
Tanrı günahla uğraşma yöntemini insana bildirmiştir. “Rab... yok eder kötülerin hepsini.”
“Ama baş kaldıranların hepsi yok olacak, kötülerin kökü kazınacak” (Mezmurlar 145:20;
37:38). Tanrısal yönetimin yetkisi isyanı bastıracak, Tanrı’nın adaleti kötülere karşılık
verecektir. Bu öğreti Tanrı’nın merhametli ve şefkatli karakterine uyum sağlamaktadır.
Tanrı kendi isteğini zorla kabul ettirmez. Köle gibi itaatten hoşlanmaz. Elleriyle yarattığı
varlıkların kendisini, sevilmeye layık olduğu için sevmelerini ister. Kendi bilgeliğini,
adaletini ve iyiliğini kavrayabilecek akılları olduğundan söz dinleyeceklerini umar.
Tanrısal yönetim ilkeleri Kurtarıcı’nın, “Düşmanını sev” buyruğuyla uyum içindedir
(Matta 5:44). Tanrı evrenin ve hatta yargısına uğrayanların iyiliği için kötüleri yargılar.
Onları sevgisinin belirtileriyle kuşattığı ve merhametlerini sunduğu halde, sevgisini hor
görmüşler, yasasını boşa çıkarmışlar ve şefkatini reddetmişlerdir. Sürekli O’nun
armağanlarını aldıkları halde, vereni gücen-dirirler. Rab onların sapkınlığına uzun bir süre
boyunca katlanır; ama bu asileri kendi yanına zincirleyip isteğini zorla mı yaptıracaktır?
Gökyüzüne girmeye hazırlıksız
Önderleri olarak Şeytan’ı seçen insanlar, Tanrfnın huzuruna girmeye hazırlıksızdırlar.
Gurur, aldanış, zalimlik ve benliğe ait işler onların karakterlerini belirlemiştir. Böyle
insanlar gökyüzüne girip yeryüzündeyken nefret ettikleri kişilerle sonsuza dek birlikte
yaşayabilirler mi? Gerçek asla bir yalancıyla bağdaşmayacak, yumuşaklık kendine duyulan
saygıyı asla tatmin etmeyecek, paklık kirliliği kabullenmeyecek, sevgi bencilliğe çekici
gelmeyecektir. Gökyüzü, bencilce çıkarlara adanmış olanlara ne sunabilir ki?
Yürekleri gerçeğin ve kutsallığın Tanrısına karşı nefretle dolmuş kişiler, göksel orduyla
birleşip onların övgü ezgilerini nasıl söyleyebilir ki? Onlara yıllarca prim verildi, ama
zihinlerini paklığı sevmek üzere eğitmediler. Gökyüzünün dilini asla öğrenmediler. Artık
çok geçtir.
Tanrı’ya isyanla dolu bir yaşam, onları gökyüzünden yoksun bırakmıştır. Göğe girerlerse,
oranın paklığı ve esenliği onlar için bir işkence olacaktır; Tanrı’nın yüceliği onları yakıp
tüketecektir. O kutsal yerden kaçıp yıkımı kucaklamak isteyecekler, kendilerini kurtarmak
için can veren Kişi’den yüzlerini gizleyeceklerdir. Kötülerin sonu kendi seçimleriyle
belirlenmiştir. Onların göğe alınmamaları hem kendi istekleriyle hem de Tanrı’nın adaleti ve
merhametiyle olmuştur. Tıpkı tufanın suları gibi o büyük günün alevleri, Tanrı’nın kötülere
ilişkin hükmünü açıklamaktadır. Onlar iradelerini isyan etmek amacıyla kullanmışlardır.
211