Ulusarin Leviathani_

Başlangıçta günahsız olan kötü ruhlar, Tanrı’nın şu anki kutsal hizmetkarlarıyla doğada,
güçte ve yücelikte eşit olarak yaratılmışlardı. Ancak günah yoluyla düşerek Tanrı’yı küçük
düşürmek ve insanları yıkıma uğratmak için birlikte çalışmaktadırlar. Şeytan’la birlikte
ayaklanarak tanrısal yetkiye karşı savaşta işbirliği yapmışlardır.
Eski Antlaşma onların varlığından söz etmektedir, ancak kötü ruhların güçlerini en
çarpıcı şekilde gösterdikleri zaman, Mesih’in yeryüzünde bulunduğu zamandı. Mesih
insanlığın kurtuluşu için gelmişti; Şeytan ise dünyayı kontrol etmeye kararlıydı. Filistin
dışında kalan tüm yeryüzünde putperestlik etkinliğini yerleştirmeyi başarmıştı. Ayartıcıya
tümüyle boyun eğmeyen tek ülkeye Mesih geldi. Sevecen kollarını açarak herkesi
kendisinde esenlik ve bağış bulmaya davet etti. Karanlığın orduları, Mesih’in görevi başarılı
olursa, egemenliklerinin kısa sürede sona ereceğini biliyorlardı.
İnsanların cine tutsak olabileceği İncil’de açıkça belirtilmektedir. Bu tutsaklığı yaşayan
insanlar, yalnızca doğal nedenlerden hastalanmıyordu. Mesih, sorunun kökeninde kötü
ruhların yattığını görebiliyordu. Gadara’daki cinliler, köpürüyor, bağırıyor ve kıvranıyor,
hem kendilerine zarar veriyor, hem de yaklaşan herkes için tehlike oluşturuyordu. Onların
yaralı, şekilsiz bedenleri, ka-ranlığın prensi için hoş bir görüntü oluşturuyordu. Acı çeken
insanları kontrol eden cinlerden biri; “Adım Tümen. Çünkü sayımız çok” demişti (Markos
5:9). Roma ordusundaki bir tümen, üç ve beş bin kişiden oluşuyordu. Ne var ki İsa’nın
verdiği buyrukla kötü ruhlar kurbanlarını bıraktılar. İnsanlar da sakinleşerek kafalarını
topladılar ve kendilerine geldiler. Cinler bir domuz sürüsüne girdiler ve denize
yuvarlandılar. Gadara’nın sakinleri için kayıpları, Mesih’in bereketinden daha baskın çıktı:
İsa’nın oradan ayrılmasını istediler. (Bkz. Matta 8:22-34). Kayıplarının suçunu İsa’ya attılar.
Şeytan, insanların bencil korkularını uyandırarak, onları İsanın sözlerini dinlemekten
alıkoydu.
Mesih, kötü ruhların domuzları yok etmesine izin vererek kazanç uğruna kirli hayvanları
yetiştiren Yahudileri paylamış oldu. Eğer Mesih cinleri dizginlememiş olsaydı, yalnızca
domuzları değil, onların bakıcılarını ve sahiplerini de denize atacaklardı.
Bu olaya izin verilmesinin başka bir nedeni de öğrencilerin, Şeytan’ın hem insan hem de
hayvan üzerindeki zalim gücünü görmeleri ve böylece onun hileleri tarafında tuzağa
düşmemeye dikkat etmeleriydi. İsa ayrıca, kendisindeki Şeytan’ın tutsaklığını kırma gücünü
başka insanların da görmesini istemişti. İsa oradan ayrıldıktan sonra özgür kılınan insanlar,
Kurtarıcı’nın merhametini ilan etmek için kaldılar.
Başka örnekler de kayıt edilmiştir: Bir adamın cine tutsak olan Suriye-Fenikeli bir kız
vardı (Markos 7:26-30). Başka bir genci ateşe, suya atan ve yok etmek isteyen bir ruh vardı
(Markos 9:17- 27). Kefernahum’daki Sept günü sakinliğini bozan başka bir cinli daha vardı
(Luka 4:33-36). Kurtarıcı onların hepsini iyileştirdi. Mesih hemen her durumda, cine zeki
bir varlıkmış gibi sesleniyor ve kurbanına artık işkence etmemesini buyuruyordu.
201