Ulusarin Leviathani_

İmanın yaygın bir şekilde gerilemesini bir yana bırakacak olursak, bu kiliselerde
Mesih’in gerçek izleyicileri de vardır. Tanrı’nın son yargısı gerçekleşmeden önce, Rab’bin
halkı arasında elçisel dönemden beri görülmemiş büyüklükte bir uyanış olacaktır. Tanrı’nın
Ruhu dökülecektir. Birçok kişi Tanrı’nın ve O’nun Sözünün sevilmediği kiliselerden
ayrılacaktır. Birçok hizmetliler, Rab’bin ikinci gelişine hazırlayan büyük gerçekleri sevinçle
kabul edeceklerdir.
Canların düşmanı, bu oluşuma engel olmayı arzulamaktadır; dolayısıyla bu akımdan
hemen önce, sahtesini sunmaya çalışacaktır. Kendi yetkisinin altına alacağı kiliselerde
Tanrı’nın özel bereketi dökülüyor gibi görünecektir. Kalabalıklar, “Tanrı harika bir şekilde
çalışıyor” diye sevineceklerdir; oysa bu işin kaynağında başka bir ruh olacaktır. Şeytan
dinsel bir maskeyle Hıristiyan dünyasını etkisi altına almaya çalışacaktır. Duygusal
heyecanlar yoluyla gerçek olan sahte olanla birleşecek, insanlar yanlış yönlendirilecektir.
Oysa Tanrı Sözünün ışığında bu akımların doğasını belirlemek hiç güç değildir. İnsanlar
Kutsal Kitap’ın tanıklığına sırt çevirirse, benliği ve dünyayı inkar etmeye ilişkin temel
gerçekleri reddederse, orada Tanrı’nın bereketinin olamayacağı gün gibi açıktır. Ayrıca
“Onları meyvelerinde tanıyacaksınız” kuralına göre bu akımların Tanrı’nın Ruhundan
kaynaklanmadığı besbellidir (Matta 7:16).
Tanrı Sözünün gerçekleri, Şeytan’ın hilelerine karşı bir kalkandır. Bu gerçeklerin göz
ardı edilmesi, yeryüzüne bu denli yayılmış olan kötülüğe kapı açmıştır. Tanrı’nın yasasının
önemi büyük oranda gözden yitirilmiştir. Tanrısal yasanın yanlış kavranması, iman etme ve
kutsal kılınma gibi kavramlarda yanılgıların ortaya çıkmasına, olgunluk standardının
düşmesine neden olmuştur. Tanrı Ruhunun günümüzdeki ruhsal uyanışlarda
bulunmamasının sırrı bu noktada aranmalıdır.
Özgürlük yasası
Birçok din öğretmeni, Mesih’in, ölümüyle yasayı ortadan kaldırdığını iddia etmektedir.
Bazıları yasayı ağır bir yük olarak temsil etmekte, yasanın ‘tutsaklığı’ karşısında müjdenin
‘özgürlüğünü’ ortaya atmaktadır.
Ne var ki peygamberler ve elçiler, Tanrı’nın kutsal yasasına böyle bakmıyorlardı. Davut
şöyle demiştir: “Özgürce yürüyeceğim, çünkü senin koşullarına yöneldim ben” (Mezmurlar
119:45). Elçi Yakup, On Buyruğu, ‘mükemmel yasa’, ‘özgürlük yasası’ olarak
nitelemektedir (Yakup 1:25). Yuhanna, Esinleme kitapçığında Tanrı’nın buyruklarına
uyanlar için şu bereketleri duyurmaktadır: “Kaftanlarını yıkayan ve böylelikle yaşam
ağacından yemeye hak kazanarak kapılardan geçip kente girenlere ne mutlu!” (Esinleme
22:14).
Yasayı değiştirmenin ya da kenara atmanın bir yolu olsaydı, Mesih’in insanı günahtan
kurtarmak amacıyla ölmesine gerek kalmazdı. Tanrı’nın Oğlu, ‘Kutsal Yasa’yı önemseyip
yüceltmek’ için geldi (İşaya 42:21). Mesih şöyle demiştir: “Kutsal Yasa’yı ya da
181