Ulusarin Leviathani_

Harun, “İki elini erkecin başına koyacak, İsrail halkının bütün suçlarını, başkaldırılarını,
günahlarını açıklayarak bunları erkecin başına aktaracak. Sonra bu iş için atanan bir adamla
erkeci çöle gönderecek. Erkeç İsrail halkının bütün suçlarını yüklenerek ıssız bir ülkeye
taşıyacak. Adam erkeci çöle salacak” (Levililer 16:21, 22). Salınan erkeç bir daha İsrail
halkına dönmezdi.
Bu tören İsrailliler’e Tanrı’nın kutsallığını ve günahtan ne kadar çok iğrendiğini
gösterecek şekilde tasarlanmıştı. Bu kefaret işlemi devam ederken her insan
kederlenmeliydi. Her türlü iş ve güç bir kenara bırakılırdı: İsrail o günü dua, oruç ve yürek
araştırmasıyla geçirirdi. Günahkarın yerine bir kurban kabul edilir, ama günah kurbanın
kanıyla ortadan kalkmazdı; sadece tapınağa aktarılırdı. Kan sunusu yoluyla günahkar,
yasanın yetkisini tanımış, günahını itiraf etmiş ve gelecek olan Kurtarıcıya imanını ifade
etmiş olurdu. Ancak yasanın mahkumiyetinden tümüyle özgür kılınmış sayılmazdı. Kefaret
Günü başkalım, sunuyu topluluktan alıp en kutsal yere girerdi. Sununun kanını merhamet
kürsüsüne ve yasanın üzerine serperdi. Sonra da aracı olarak günahı kendi üzerine alır ve
tapınaktan uzaklaştırırdı. Ellerini erkecin başı üzerine koyarak bütün bu günahları
kendisinden erkece aktarırdı. Erkeç bütün günahları alıp götürür, halk da o günahlardan
sonsuza dek ayrılmış kabul edilirdi.
Göksel gerçeklik
Yeryüzündeki tapınakta yapılan bu hizmetler gerçekte göksel tapınakta da yerine
gelmektedir. Kurtarıcı göğe alındıktan sonra yüce kahinimiz olarak görev yapmaya
başlamıştır: “Çünkü Mesih, asıl kutsal yerin örneği olup elle yapılmış kutsal yere değil, ama
şimdi bizim için Tanrı’nın önünde görünmek üzere asıl göğe girdi” (İbraniler 9:24).
Kahinin ilk bölmedeki kutsal yeri dış bölmeden ayıran ‘perdedeki’ hizmeti, Mesih’in
göğe alındığında girdiği hizmeti temsil etmektedir. Kahin günlük hizmetinde Tanrı’nın
önüne günah sunusunun kanını ve İsrail’in dualarıyla yükselen buhuru getirir. Mesih
günahkarların uğruna kendi kanını, kendi doğruluğunun kokusunu ve günahkarların
tövbelerini Baba’nın önüne getirerek O’na sunar. Gökteki tapınağın ilk bölmesindeki hizmet
işte böyledir.
Mesih’in öğrencilerinin imanı, göğe yükselirken O’nu izle-miştir. Ümitleri buradan
kaynaklanmaktadır: “Canlarımız için gemi demiri gibi sağlam ve güvenilir olan bu ümit,
perdenin öte tarafına geçer. İsa, Melkisedek düzenine göre sonsuza dek başkahin olup bizim
uğrumuza oraya öncümüz olarak geçti. Erkeçlerin ve danaların kanıyla değil, sonsuz
kurtuluşu sağlayarak kendi kanıyla kutsal yere ilk ve son kez girdi” (İbraniler 6:19,20;
9:12).
On sekiz yüzyıl boyunca bu iş tapınağın ilk bölmesinde sürüp gitmektedir. Mesih’in kanı
tövbe eden imanlıların adına Baba’nın bağışlamasını ve kabullenmesini sağlamış, ama
onların günahları yine de kayıt kitaplarında kalmıştır. Yılın sonundaki kefaret işlemi gibi
163