Ulusarin Leviathani_

alacakları düşüncesiyle Rab’bi karşılamaya çıkmışlar, ama gecikmeye ve hayal kırıklığına
hazırlanmamışlardır. İmanlarını yitirmişlerdir.
Güvey gecikince bakirelerin hepsi uykuya dalarlar. Güveyin gecikmesi, geliş zamanın
geçmesini ve hayal kırıklığını temsil etmektedir. İmanları kişisel Kutsal Kitap bilgisine
dayanan kişilerin ayaklarının altında, hayal kırıklığı dalgalarının aşındıramayacağı bir kaya
vardır. “Hepsini uyku tutmuş ve dalıp uyumuşlar.” Bir grup imanlarını yitirirken öteki grup
kendilerine daha belirgin bir ışığın verilmesi için sabırla bekler. Yüzeysel imanlılar artık
kardeşlerinin imanlarına yaslanamazlar; herkes ya kendi başına duracak ya da düşecektir.
Fanatikliğin belirmesi
O sıralarda ortaya fanatiklik çıkar. Bazı kişiler bağnaz bir aşırılığa kapılırlar. Onların
fanatik düşüncelerine büyük Adventist topluluğu itibar etmez; ancak gerçeğin davasına
gölge düşer.
Şeytan elindeki tutsakları yitirmektedir; Tanrı’nın davasına gölge düşürmek amacıyla
imanlıları aldatmayı ve onları aşırı uç-lara doğru sürüklemeyi tasarlamıştır. O’nun
kullandığı kişiler de bu yanılgıları alıp Adventist’leri kötülemek için en abartılı ışığa
tutarlar. Rab’bin ikinci gelişine iman ettiğini söyleyen, ama yürekleri Şeytan tarafından
kontrol edilen ne kadar çok kişi olursa, bu o kadar çok Şeytan’ın işine gelir.
Şeytan, ‘kardeşlerin suçlayıcısıdır” (Esinleme 12:10). O’nun ruhu Rab’bin halkının
kusurlarını araştırır ve bunları kullanır; iyi işlerinden ise söz etmeden geçer.
Tüm kilise tarihinde ciddi engellerle karşılaşmayan hiçbir reform olmamıştır. Pavlus
nerede bir kilise kursa, imanı kabul eder gibi görünen bazıları sapkın söylenceler
getirmişlerdir. Luther de Tanrı’nın kendilerine konuştuğunu iddia eden ve kendi
düşüncelerini Kutsal Yazının üstünde gören fanatiklerden çok çekmiştir. Birçokları yeni
öğretmen kisvesi altında Tanrı’nın Luther aracılığıyla yaptıklarını yıkmaya girişmiştir.
Wesley kardeşler de dengesiz ve kutsanmamış kişilerin Şeytan’ın kötülükleriyle fanatikliğe
itildiğine tanık oldular.
William Miller fanatikliğe hoşgörüyle bakmıyordu. Kendisi şöyle demiştir: “İblis’in
çağımızdaki bazı kişilerin zihinleri üze-rinde büyük bir gücü vardır. Ateşli bir bakış, ıslak
bir yanak ve yanık bir dua, içsel dindarlık için Hıristiyanlıktaki tüm gürültüden daha büyük
bir kanıt oluşturur.”
Reformun düşmanları, fanatikliğin kötülüklerini, ona karşı en büyük emeği verenlerin
üzerine yıktılar. Advent akımının karşıtları da aynı yolu izlediler. Fanatiklerin yanılgılarını
abartmakla yetinmeyerek gerçekle hiçbir şekilde bağdaşmayan haberler yaydılar. Mesih’in
kapıda durduğunun duyurulmasıyla huzurları bozuldu. Bunun doğru olmasından korktular,
doğru olmamasını umdular. Adventist’lere karşı yürüttükleri savaşın sırrı buydu.
153