Ulusarin Leviathani_
, , , , s, Lucifer, , , , , , s, Lucifer, ,
zamanı görmeyi umarlarken, O’nun tutuklandığını, kırbaçlandığını, hor görülerek çarmıha mahkum edildiğini gördüler. Öğrencilerin yüreği ne büyük bir ümitsizlik ve acıyla doldu! Mesih vaat edilen zamanda gelmişti. Kutsal Yazı bütün ayrıntılarıyla gerçekleşmişti. Tanrı’nın Sözü ve Ruhu, Oğul’un tanrısal görevine tanıklık ediyordu. Ancak öğrencilerin zihinleri kuşkuyla bulandı. İsa gerçekten Mesih olsaydı, böyle bir kedere ve hayal kırıklığına kapılacaklar mıydı? Mesih’in ölümü ve dirilişi arasında kalan Sept gününün ümitsiz saatlerinde onlara işkence eden soru işte buydu. “Halime sevinme, ey düşmanım! Düşsem de kalkarım. Karanlıkta kalsam bile Rab bana ışık olur. Rab’be karşı günah işlediğim için, O’nun öfkesine dayanmalıyım. Sonunda davamı savunup hakkımı alacak, beni ışığa çıkaracak, adaletini göreceğim... Karanlıkta ışık doğar doğrular için, lütfeden, sevecen, dürüst insanlar için... Körleri bilmedikleri yoldan getireceğim; bilmedikleri yollarda onlara kılavuz olacağım; karanlığı önlerinde ışık ve iğri yerleri düz edeceğim. Bu şeyleri yapacağım ve kendilerini bırakmayacağım” (Mika 7:8,9; Mezmurlar 112:4; İşaya 42:16). Öğrencilerin duyurduğu bildiri doğruydu; “Zaman doldu, Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı.” ‘Zamanın’ - Daniel 9’daki altmış dokuz haftanın - sonunda Mesih, Yahya tarafından vaftiz oldu ve Ruh tarafından meshedildi. ‘Tanrı’nın egemenliği’ onlara öğretil-diği gibi dünyasal bir imparatorluk değildi. Bu egemenlik, ‘bütün önderlerin Rab’be boyun eğip hizmet ettiği’ sonsuz egemenlik de değildi (Daniel 7:27). ‘Tanrı’nın egemenliği’ sözleri hem lütuf egemenliğini hem de yücelik egemenliğini ifade etmektedir. Elçi şöyle diyor: “Bu ne-denle merhamete ermek ve gerektiğinde bize yardım edecek lütfa kavuşmak için Tanrı’nın lütuf tahtına cesaretle yaklaşalım” (İbraniler 4:16). Bir tahtın varlığı, bir egemenliğin varlığını gösterir. Mesih, ‘Göklerin Egemenliği’ terimini, insanların yüreklerinde lütfun işleyişini belirtmek için kullanmıştır. Yücelik tahtı ise, yüceliğin egemenliğini gösterir. (Matta 25:31,31). Bu egemenlik gelecekte gerçekleşecektir. Mesih’in ikinci gelişiyle başlayacaktır. Kurtarıcı can verirken, “Tamamlandı” diye bağırdığı zaman, Aden bahçesindeki günahlı çifte vaat edilen kurtuluş, gerçekleşmiş oldu. Daha önce Tanrı’nın vaadiyle var olan lütuf egemenliği kurulmuş oldu. Dolayısıyla - öğrencilerin ümitlerini yıkan - Mesih’in ölümü, aslında bu ümidin sonsuza dek yerine geleceğinin güvencesiydi. Onlarda büyük bir hayal kırıklığı yaratmış olsa da inançlarının doğru olduğunun kanıtıydı. Onları çaresizlik içinde bırakan olay, aslında Tanrı’nın tüm çağlardaki bağlılarına ümidin kapısını aç-mıştı. Öğrencilerin İsa’ya duydukları saf altın sevgiye, bencilce hırslar karışmıştı. Gözlerini taht, taç ve yücelik bürümüştü. Yüreklerindeki gurur ve dünyasal yücelik açlığı, Kurtarıcı’nın, Egemenliğin gerçek doğasına ve yaklaşan ölümüne yönelik sözlerine kulak tıkamalarına neden oldu. Bu yanılgılar, onları düzeltecek olan gö-revle son buldu. 135
Öğrencilere diri Rab’bin yüce müjdesi emanet edildi. Böylesine acı bir deneyim yaşamları onları bu göreve hazırlamıştı. İsa dirilişten sonra öğrencilerine Emmayus yolunda göründü; “Musa’nın ve tüm peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazıların hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı. İsa’nın amacı ‘peygamberlik sözlerinin onlar için daha büyük bir kesinlik kazanmasıydı” (Luka 24:27; 2.Petrus 1:19). Bu yüzden Rab, yal-nızca kendi kişisel tanıklığına değil, Eski Antlaşma’nın peygamberliklerine de değindi. Bu bilgiyi öğrencilerine verirken ilk adım olarak onları ‘Musa’nın ve tüm peygamberlerin yazılarına’ yönlendirdi. Ümitsizlikten güvenceye Öğrenciler öncekinden de kesin bir şekilde, yasada Musa’nın söz ettiği ve peygamberlerin yazdığı kişiyi buldular. Belirsizlik ve ümitsizlik, güvenceye ve katıksız imana dönüştü. Öğrenciler mümkün olabilecek en sıkı sınavdan geçtikten sonra Tanrı sözünün zaferle başarıya ulaştığını görüyorlardı. Bundan sonra imanlarına kim dur diyebilirdi? En keskin acıda güçlü bir teselli buldular. “Gemi demiri gibi sağlam ve güvenilir bir ümide” kavuştular (İbraniler 6:18, 19). Rab şöyle diyor: “Halkım bir daha utandırılmayacak.” “Göz- yaşlarınız belki bir gece akar, ama sabahla sevinç doğar” (Yoel 2:26; Mezmurlar 30:5). Diriliş gününde bu öğrenciler Kurtarıcılarıyla karşılaştılar ve O’nun sözlerini dinlerken yürekleri yandı. İsa göğe alınmadan önce onlara, “Dünyanın her yanına gidin, Müjde’yi bütün yaratılışa duyurun” dedi ve sonra, “Her an sizinle birlikteyim” diye ekledi (Markos 16:15; Matta 28:20). Pentikost gününde, vaat edilen teselli edici indiği zaman imanlılar, göğe alman Rab’bin varlığıyla sarsıldılar. Öğrencilerin bildirisinin 1844 bildirisiyle kıyaslanması Mesih’in ilk gelişinde öğrencilerin deneyimi, ikinci gelişini duyuranların deneyimine benzer. Öğrenciler, “Zaman doldu, Tan- rı’nın Egemenliği yakındır” diye nasıl vaaz ettilerse, Miller ve dostları da Kutsal Kitap’taki son peygamberlik döneminin dolduğunu, yargının yakın olduğunu ve sonsuz egemenliğin kapıda durduğunu duyurdular. Öğrencilerin zamana ilişkin vaazları, Daniel 9’daki yetmiş haftalık süreye dayanıyordu. Miller ve dostlarının bildirisi ise Daniel 8:14’teki 2300 günün sona erdiğini duyurdu. Yetmiş haftalık süre bunun bir parçasıydı. Her iki vaaz türü de aynı peygamberlik döneminin farklı bir kısmının yerine gelmesine dayanıyordu. İlk öğrenciler gibi William Miller ve dostları taşıdıkları bildiriyi tümüyle kavramamışlardı. Kilisede uzun süreden beri var olan bir yanılgı, peygamberliğin önemli bir unsurunun doğru yorumlanmasına engel oldu. Bu yüzden onlar, kendilerine emanet edilen Tanrı bildirisini duyurduysalar da, anlamını yanlış kavradıkları için hayal kırıklığına uğradılar. 136
- Page 94 and 95: aşladı. Bildiriyi işitenler müj
- Page 96 and 97: Paris piskoposu oraya görkemli bir
- Page 98 and 99: kalmasını ve emek vermesini öğ
- Page 100 and 101: Bölüm 13 — Hollanda ve Iskandin
- Page 102 and 103: O sıralarda yeni öğretinin öğr
- Page 104 and 105: Tanrı’nın Sözü Londra’ya gi
- Page 106 and 107: John Bunyan adında bir kişi, suç
- Page 108 and 109: Wesley ölümden kaçıyor Etkili k
- Page 110 and 111: Keşke Mesih’in bu kulunun imanı
- Page 112 and 113: “Biri onlara zarar vermeye kalkı
- Page 114 and 115: Gerçeği, paklığı ve bencil olm
- Page 116 and 117: Fransa’nın din adamlarını, kra
- Page 118 and 119: Şeytan Katolik Kilisesi aracılı
- Page 120 and 121: Bölüm 16 — Yeni bir Dünyada Ö
- Page 122 and 123: Roger Williams saygın bir kişiydi
- Page 124 and 125: Bölüm 17 — Mesih’in Dönüş
- Page 126 and 127: Deprem tatil gününde oldu; kilise
- Page 128 and 129: özel bir toplantı yapın. Rahiple
- Page 130 and 131: Sion surlarının nöbetçileri, Ku
- Page 132 and 133: ilemiyordum. Öte yandan, Kutsal Ya
- Page 134 and 135: ederek kendi eliyle açıkladıklar
- Page 136 and 137: Bir Peygamber Günü = Bir Yazım Y
- Page 138 and 139: “Yeryüzüne karşı görevimi d
- Page 140 and 141: Ne var ki, önceki reformcular gibi
- Page 142 and 143: O halde Kutsal Yazının bu önemli
- Page 146 and 147: Ne var ki Tanrı, yargı uyarısın
- Page 148 and 149: abadan dünyaya gelmiş olan Wolff,
- Page 150 and 151: Rab’bin geliş tarihi olarak 1844
- Page 152 and 153: doğru olduğuna inanıyordu. Gurur
- Page 154 and 155: Tanrı halkını sınamayı tasarla
- Page 156 and 157: ereketlerinden kesip atan Tanrı de
- Page 158 and 159: etmektedir. Roma’dan başka hiçb
- Page 160 and 161: Dünya Babil’in şarabıyla sarho
- Page 162 and 163: alacakları düşüncesiyle Rab’b
- Page 164 and 165: 34 Ülkeyi araştırdığınız gü
- Page 166 and 167: Bildiriyi alanlar Rab’le buluşma
- Page 168 and 169: Bölüm 23 — Tapinağin Açik Giz
- Page 170 and 171: “Sonra Tanrı’nın gökteki tap
- Page 172 and 173: Harun, “İki elini erkecin başı
- Page 174 and 175: Bölüm 24 — Göksel Yüksek Rahi
- Page 176 and 177: Kuzu’nun kanıyla yıkanmış lek
- Page 178 and 179: Bölüm 25 — Tanri’nin Değişm
- Page 180 and 181: Ejderhanın kimliği Bu simgelerin
- Page 182 and 183: putunu’ yapması için, dinsel g
- Page 184 and 185: İsa Mesih’in buyruğu ve Tanrı
- Page 186 and 187: Bölüm 26 — Gerçeğin Savunucul
- Page 188 and 189: Eski İsrail’in tarihi Adventist
- Page 190 and 191: İmanın yaygın bir şekilde geril
- Page 192 and 193: Yasa olmadan insanlar, günahın bi
zamanı görmeyi umarlarken, O’nun tutuklandığını, kırbaçlandığını, hor görülerek çarmıha<br />
mahkum edildiğini gördüler. Öğrencilerin yüreği ne büyük bir ümitsizlik ve acıyla doldu!<br />
Mesih vaat edilen zamanda gelmişti. Kutsal Yazı bütün ayrıntılarıyla gerçekleşmişti.<br />
Tanrı’nın Sözü ve Ruhu, Oğul’un tanrısal görevine tanıklık ediyordu. Ancak öğrencilerin<br />
zihinleri kuşkuyla bulandı. İsa gerçekten Mesih olsaydı, böyle bir kedere ve hayal<br />
kırıklığına kapılacaklar mıydı? Mesih’in ölümü ve dirilişi arasında kalan Sept gününün<br />
ümitsiz saatlerinde onlara işkence eden soru işte buydu. “Halime sevinme, ey düşmanım!<br />
Düşsem de kalkarım. Karanlıkta kalsam bile Rab bana ışık olur.<br />
Rab’be karşı günah işlediğim için, O’nun öfkesine dayanmalıyım. Sonunda davamı<br />
savunup hakkımı alacak, beni ışığa çıkaracak, adaletini göreceğim... Karanlıkta ışık doğar<br />
doğrular için, lütfeden, sevecen, dürüst insanlar için... Körleri bilmedikleri yoldan<br />
getireceğim; bilmedikleri yollarda onlara kılavuz olacağım; karanlığı önlerinde ışık ve iğri<br />
yerleri düz edeceğim. Bu şeyleri yapacağım ve kendilerini bırakmayacağım” (Mika 7:8,9;<br />
Mezmurlar 112:4; İşaya 42:16).<br />
Öğrencilerin duyurduğu bildiri doğruydu; “Zaman doldu, Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı.”<br />
‘Zamanın’ - Daniel 9’daki altmış dokuz haftanın - sonunda Mesih, Yahya tarafından vaftiz<br />
oldu ve Ruh tarafından meshedildi. ‘Tanrı’nın egemenliği’ onlara öğretil-diği gibi dünyasal<br />
bir imparatorluk değildi. Bu egemenlik, ‘bütün önderlerin Rab’be boyun eğip hizmet ettiği’<br />
sonsuz egemenlik de değildi (Daniel 7:27).<br />
‘Tanrı’nın egemenliği’ sözleri hem lütuf egemenliğini hem de yücelik egemenliğini ifade<br />
etmektedir. Elçi şöyle diyor: “Bu ne-denle merhamete ermek ve gerektiğinde bize yardım<br />
edecek lütfa kavuşmak için Tanrı’nın lütuf tahtına cesaretle yaklaşalım” (İbraniler 4:16). Bir<br />
tahtın varlığı, bir egemenliğin varlığını gösterir. Mesih, ‘Göklerin Egemenliği’ terimini,<br />
insanların yüreklerinde lütfun işleyişini belirtmek için kullanmıştır. Yücelik tahtı ise,<br />
yüceliğin egemenliğini gösterir. (Matta 25:31,31). Bu egemenlik gelecekte gerçekleşecektir.<br />
Mesih’in ikinci gelişiyle başlayacaktır.<br />
Kurtarıcı can verirken, “Tamamlandı” diye bağırdığı zaman, Aden bahçesindeki günahlı<br />
çifte vaat edilen kurtuluş, gerçekleşmiş oldu. Daha önce Tanrı’nın vaadiyle var olan lütuf<br />
egemenliği kurulmuş oldu.<br />
Dolayısıyla - öğrencilerin ümitlerini yıkan - Mesih’in ölümü, aslında bu ümidin sonsuza<br />
dek yerine geleceğinin güvencesiydi. Onlarda büyük bir hayal kırıklığı yaratmış olsa da<br />
inançlarının doğru olduğunun kanıtıydı. Onları çaresizlik içinde bırakan olay, aslında<br />
Tanrı’nın tüm çağlardaki bağlılarına ümidin kapısını aç-mıştı.<br />
Öğrencilerin İsa’ya duydukları saf altın sevgiye, bencilce hırslar karışmıştı. Gözlerini<br />
taht, taç ve yücelik bürümüştü. Yüreklerindeki gurur ve dünyasal yücelik açlığı,<br />
Kurtarıcı’nın, Egemenliğin gerçek doğasına ve yaklaşan ölümüne yönelik sözlerine kulak<br />
tıkamalarına neden oldu. Bu yanılgılar, onları düzeltecek olan gö-revle son buldu.<br />
135
Change language