Ulusarin Leviathani_

“Yeryüzüne karşı görevimi düşünürken sorunun yanıtını bul-dum.” Miller tanrısızlardan
baskı geleceğini biliyordu, ama tüm imanlıların, Kurtarıcının ümidiyle sevineceklerini
sanmıştı. Görkemli kurtuluş gününün çok yakın olduğunu bildirmeye çekiniyordu, çünkü
yanılıyor olabilir ve başkalarını yanlış yönlendirebilirdi. Bu yüzden zihnindeki tüm
zorlukları gözden geçirip dikkatlice değerlendirdi. Bu şekilde beş yıl çalıştı; vardığı görüşün
doğruluğuna artık ikna olmuştu.
“Gidip dünyaya anlat”
Miller şöyle diyor: “İşlerime bakarken, kulaklarımda sürekli ‘Gidip dünyaya anlat’ diye
bir ses çınlıyordu. Aklıma sürekli şu ayetler geliyordu: ‘Kötü adama ben: Ey kötü adam,
mutlaka öleceksin, deyince, sen kötü adama, yolundan sakınsın diye söylemezsen, o kötü
adam suçu yüzünden ölür, fakat kanını senin elinden ararım. Ama yolundan dönsün diye
kötü adamı ondan sakındırırsan, ve yolundan dönmezse, o adam kendi suçundan ölür. Ama
sen kendi canını özgür kılmış olursun.’”5 Miller dokuz yıl boyunca bekledi, yüreğinde hala
yük vardı. 1831 yılında inancını halka ilk kez açıklamaya karar verdi.
O zaman elli yaşındaydı ve insanların içinde konuşmaya alışık değildi. Ne var ki
emekleri karşılık buldu. İlk konuşmasının ardından dinsel bir uyanış geldi. İki kişi dışında
on üç aile iman etti. Başka yerlerde konuşması istendi ve konuştuğu her yerde günahkarlar
Rab’be döndüler. İmanlılar Rab’be daha da sıkı adandılar. Deistler ve tanrıtanımazlar,
Kutsal Kitap’ın gerçeklerine bağlan-dılar. Miller’ın vaazları, halkın düşüncelerini uyandırdı;
gelişen dünyasallığa ve çağın cinsel düşkünlüğüne engel oldu.
Birçok yerde hemen hemen tüm mezheplerden gelen Protestan kiliseleri Miller’a
kapılarını açtılar; kilise görevlilerinden davet aldı. Davet edilmediği yerde çalışmamak gibi
bir kuralı vardı, ama sonunda gelen ricaların yarısını bile değerlendiremeyecek hale geldi.
Birçokları Mesih’in gelişinin ne denli kesin ve yakın, kendilerinin ise buna ne denli
hazırlıksız olduğuna ikna oldular. Bazı büyük kentlerde likör satıcıları dükkanlarını toplantı
salonu haline getirdiler, kumarhaneler dağıtıldı, tanrıtanımazlar ve hatta en katı imansızlar
değişti. Çeşitli mezhepler günün hemen her saati dua toplantıları düzenlemeye başladı. İş
adamları öğle saatlerinde bir araya gelerek kendilerini duaya ve övgüye verdiler. Bununla
birlikte çok büyük bir heyecan olmadı. Tıpkı ilk reformcular gibi Miller da salt duyguları
körüklemek yerine anlayışı ikna etme ve vicdanı uyandırma amacını güdüyordu.
Miller 1833 yılında Baptist Kilisesinden vaaz etme izni aldı. Miller’ın mezhebine bağlı
olan çok sayıda hizmetli oııuıı işini onaylıyordu; Miller bu kişilerin önceki desteğiyle emek
vermeyi sürdürdü. Hiç durmadan yolculuk yaparak vaaz etti. Ne var ki davet edildiği yerlere
giderken yolculuk ücretini kendisi ödüyordu. Bu da oııuıı için büyük bir külfet oluyordu.
“Yıldızlar düşecek”
1833 yılında Kurtarıcı’nın ikinci gelişinin belirtilerinden sonuncusu da göründü;
“Yıldızlar gökten düşecek.” Yuhanna Esinleme kitapçığında şöyle ilan etmişti: “İncir ağacı,
129