Ulusarin Leviathani_

ilge ve ılımlı bir yaklaşımla değerlendiremedi. Öfkeli kalabalık öç almaya kararlıydı.
Ezilenler zalimlerin elinde aldıkları dersi unutarak bu kez kendileri ezmeye başladılar.
Fransa, Roma’ya teslim olmanın bedelini kanla ödedi. Katolikliğin boyunduruğu
altındaki Fransa’nın, Reformun başlangıcında ilk kazığı diktiği yere bu kez Devrim ilk
giyotini dikiyordu. On altıncı yüzyılda Protestan inancının ilk şehitlerinin yakıldığı noktada
on sekizinci yüzyılda giyotine ilk kurbanlar verildi. Tanrı yasasının kısıtlamaları bir kenara
atıldığında, tüm ulus isyan ve anarşiyle patlayıverdi. Kutsal Kitap’a karşı verilen savaş
dünya tarihinde Dehşet Dönemi olarak bilinir. Dün zafer kazanan bugün mahkum olmuştur.
Kral, ruhban sınıfı ve soylular köpüren halkın taşkınlıklarına boyun eğmeye zorlandılar.
Kralın ölüm fermanını verenler, onun ardından idama gittiler. Fransız Devriminin karşısında
yer aldığından kuşkulanılanların katledilmesine karar verildi. Fransa, tutkuların azgınlığıyla
sürüklenen kitlelerin ayakları altında çiğnendi. Paris’te kargaşa üstüne kargaşa çıkıyordu.
Vatandaşlar sadece birbirlerini yok etmek isteyen çeşitli gruplara ayrılmıştı. Ülke neredeyse
iflasın eşiğindeydi. Parisliler açlıktan ölmek üzereydi; diğer bölgeler de yağmacılar
tarafından mahvediliyordu. Anarşi yüzünden tüm uygarlık çöküyordu.
İnsanlar Roma’nın büyük bir titizlikle öğrettiği zalimlik ve işkence derslerini çok iyi
öğrenmişlerdi. Bu kez kazığa götürülenler İsa’nın öğrencileri değildi. Çünkü onlar uzun bir
süre önce zaten ya sürülmüş ya da katledilmişti. Bu kez idam sehpaları rahiplerin kanıyla
kızıla boyandı. Daha önce Hügonotlarla dolan zindanlar ve mahzenler bu kez
onları,ezenlerle doldu. Kürek mahkumu olan ya da zincirlenen Katolik din adamları bir
zamanlar kiliselerinin uysal sapkınlara yaptığını şimdi kendileri çekiyordu (Ek’e bkz.).
Daha sonra her köşede casusların beklediği, her sabah giyotinlerin çalıştığı,
tutukevlerinin tıka basa dolduğu, Seine’e dökülen su yollarını kan bürüdüğü günler geldi.
Uzun sıralar oluşturan tutsaklar misket ateşiyle düştüler. Dibi delinen kalabalık mavnalar
battılar. İğrenç yönetim tarafından katledilen on yedi yaşındaki genç kızların ve erkeklerin
sayısı yüzlere vardı. Rahimden sökülüp alınan bebekler oradan oraya atıldı. (Ek’e bkz.)
Bütün bunlar tam Şeytan’ın istediği gibi gerçekleşiyordu. O’nun yolu aldanıştır. İnsanları
her türlü sefalete sürüklemek, Tan- rı’nın işlerini bozmak, tanrısal sevgi amacını lekelemek
ve böylece gökyüzünü kederlendirmek ister. Sonra da bütün aldatıcı sanatını kullanarak,
sanki bütün bu sefalet Yaratıcının tasarısıymış gibi insanların Tanrı’yı suçlamasını sağlar.
İnsanlar Katolikliğin bir aldanış olduğunu bulduklarında Şeytan onları her inancın bir
aldatmaca ve Kutsal Kitap’ın bir düzmece olduğuna inandırdı.
Ölümcül hata
Fransa’nın başına bu sorunları çıkaran ölümcül hata şu büyük gerçeği göz ardı etmekti:
Gerçek özgürlük Tanrı’nın yasasında yatar. “Keşke buyruklarımı iyi dinleseydin! O zaman
esenliğin ırmak gibi, doğruluğun da deniz dalgaları gibi olurdu” (İşaya 48:18). Tanrı’nın
Kitap’ından ders almayanlara tarih ders verir.
108