Ulusarin Leviathani_

Gerçeği, paklığı ve bencil olmayan sevgisi nedeniyle Mesih çarmıha gerilirken Şeytan
onurlandırılıyordu.
‘Dipsiz derinliklerden çıkan canavar onlarla savaşacak, onları yenip öldürecek’
(Esinleme 11:10). Fransız Devrimi sırasında orada hüküm süren tanrıtanımaz güç gerçekten
de Tanrı’ya ve Onun Sözüne karşı savaş verdi. Tanrı’ya tapınmak Ulusal Meclis tarafından
yasaklandı. Kutsal Kitap’lar toplanarak meydanlarda yakıldı. Kutsal Kitap’ın buyruklarına
dayanan kurumlar kaldırıldı. Haftalık dinlenme günü bir kenara bırakıldı; onun yerine her
onuncu gün eğlenceye adandı. Vaftiz ve Rab’bin Sofrası yasaklandı. Mezarlıklara asılan
bildirilerde ölümün sonsuz uyku olduğu ilan edildi.
Her türlü dinsel ibadet kaldırıldı. Paris piskoposu çağrıldı; yıllarca öğrettiği dinin
rahiplerin uydurması olduğunu, ne tarihte ne de gerçekte hiçbir temeli bulunmadığını halka
ilan etmesi istendi. Piskopos da buna karşılık kendisini adamış olduğu Tanrı’nın varlığını
açık sözlerle reddetti.5
‘Yeryüzünde yaşayanlar, onların bu durumuna sevinip bayram edecek, birbirlerine
armağanlar gönderecekler. Çünkü bu iki peygamber, yeryüzünde yaşayanlara çok eziyet
etmişti’ (Esinleme 11:10). Tanrıtanımaz Fransa, Tanrı’nın iki tanığının azarlayan sesini
kıstı. Gerçeğin sözü onun sokaklarına serildi. Tanrı’nın yasasından nefret edenler sevinçle
coştular. İnsanlar göğün Kralına açıkça meydan okudular.
Küstahça cüret
Yeni düzenin ‘rahiplerinden’ biri şöyle dedi: “Ey Tanrı, eğer varsan, lekelenen adının
öcünü al. Sana meydan okuyorum! Sessiz kalıyorsun, şimşeklerini çaktırmıyorsun. Bundan
sonra senin varlığına kim inanır?”6 Bu sözler “Rab kim ki, O’nun sözünü dinle-yeyim?”
diyen Firavun’un sözlerine ne kadar çok benziyor.
“Akılsız içinden, ‘Tanrı yok!’ der”, “Bunların da akılsızlığını herkes açıkça görecektir”
(Mezmurlar 14:1; 2.Timoteyus 3:9). Fransa diri Tanrı’ya tapınmayı reddettikten sonra Akıl
Tanrıçasına tapınmaya başlayarak putperestlik yapacak kadar düştü. Üstelik bu, ulusun
temsilciler meclisinde gerçekleşti! “Meclisin kapıları açıldı... Üyeler özgürlüğü öven bir
şarkı söyleyerek sırayla içeri girdiler. Yanlarında Akıl Tanrıçası adını verdikleri üzeri örtülü
bir bayan heykeli vardı. Bu heykel başkanın yanına konuldu.”
Akıl tanrıçası
“Akıl Tanrıçasının dikilmesi ulus çapında tekrarlanan bir olay halini aldı. Devrime canla
başla katıldıklarını göstermek isteyen birçok kişi aynı şeyi yaptı.”
‘Tanrıça’, Meclise getirildiği zaman konuşmacı onun elinden tutarak topluluğa döndü ve
şöyle dedi: “Ey ölümlüler, korkula-rınızın yarattığı Tanrı’nın güçsüz şimşekleri önünde
titremeyi bırakın artık. Bundan böyle Akıldan başka bir tanrıyı tanımayın. Size bu tanrının
en pak ve soylu heykelini veriyorum. Böyle bir tanrıya kurban sunulur.”
105