İmroz Gökçeada Dergisi

O günü hiç unutmadım…
Kimi zaman bir kedi. Kimi zaman bir alışveriş. (Hayır, hayır… Bu
“müşteri velinimetimizdir” güler yüzünden başka bir şey) Kimi zaman
kaybolup yol, iz sorma. Çoğu ayaküstü, ama sıcacık sohbetlerde isim
almayı, isim vermeyi unuttuğumuz oldu. Ya da aldığımız, verdiğimiz
isimleri unuttuk. Olsun. Tanıştık ya…
Yazları kim bilir kimler yurdun dört bir tarafından birkaç gün tatil için
gelip, tatili bitince dönmüştü. Aslında; sağ olsunlar niceleri (dediğime
bakmayın hiçbirinizi unutmadım) kısa, ama içten bir sohbetin
ardından, o an ki duygularımla yazıp imzaladığım kitabımla birlikte
beni de yanlarında götürdüler.
“Bana yabancı d l n var mı d ye soruyorsun
Şu küçücük dünyada yabancım k m ola k
D l yabancı olsun
Ya sen
En az k yabancı d ll
B z m memleketl
Sen ben anlayab l yor musun “
(Bolero’dan-Yabancı d l)
Aşık;
Aşk d yarında ne söylerse söyles n
ağzından aşk kokusu duyulur
Eğr söylese doğru görünür
O ne güzel eğr d r k doğruyu süsler”
(Mevlana-Mesnev )
Konuşmak konuşmamaktan iyidir. İnsana yakışan konuşmaktır.
Ve konuşan, hele hele çok konuşan ne kadar iyi niyetli de olsa zaman
zaman hataya düşecektir.
Belki söylediği yanlış, eksik anlaşılacaktır.
Ya da her zaman kendi doğrusu karşıdakinin doğrusu olmayacaktır.
Olmak zorunda da değildir.
Böylesi durumlarda iş karşılıklı anlayışa, güvene, sevgiye kalıyor.
Haddim olmayarak;
Ne söylersem söyleyeyim aşk diyarından söylediğimi bilir ve
inanırsanız hoş görmeniz daha kolay olacaktır…
Ben bu bembeyaz saçlarımla ömrümün bu sonbahar sonu, kış
başlangıcı vakti Gökçeada’yı ve sizi buldum.
Ömrümün sonbahar sonu, kış başlangıcı vakti, kış sonu, bahar
başlangıcını buldum.
“Hal fe Leyla’ya ded k :
-O sen m s n?
-Mecnun senden dolayı mı per şan oldu ve kend n kaybett ?
-Sen d ğer güzellerden üstün değ ls n!
Leyla ded :
-Sus!
-Z ra sen Mecnun değ ls n”
(Mevlana-Mesnev )
İşte Gökçeada böyle bir yer. Bir ay oldukça uzun bir zaman. Olsun…
Gönüller bir arada ya.
Yeter ki yolumuz aydınlık, havadar olsun. Hoşça kalın…
15