bilglik 6

Bilgilik 537
Basitçe: dünyada olmaktan keyif alıyorum, evdeyken dünyayla bağlantılı hissediyorum,
dünyadan zevk alıyorum, iyi uyuyorum.
En sonuncuyla başlayalım. Benim iyi uyuyamıyorum. Filozof Wilhelm Schmidt ile birlikte
dünden önceki gün katıldığımız iyi yaşam üzerine bir sempozyumda the Goldberg
Variations isimli parçayı açtım. Bach Goldberg Variations’ı ciddi uykusuzluk sıkıntısı çeken bir
Kont için besteledi. Seyircilere Marcel Proust’un Kaybolan Zamanın İzinde kitabının ilk
cümlesini hatırlattım. Türkçesi şöyle: “Uzun bir zaman boyunca, erken yattım.” Ama
Fransızcasında aslında şöyle “Longtemps je me suis couché de bonne
heure”. “Bonheur” mutluluk demek. Yani doğru çevirisi şu: “Uzun bir zaman boyunca yatağa
mutlu girdim.” Seyirciye iyi uyumanın mutluluğun bir işareti olduğunu söyledim. Ben de
uykusuzluk çekiyorum.
Uyuyamadığınızda ne yapıyorsunuz?
Ne yapıyorum? Öylece yatıyorum. Diğer bir noktaya değinirsek: dünyada olmaktan zevk alıyor
muyum? Bu sahte dünyada olmaktan nasıl zevk alınabilir ki? Mümkün değil ve dolayısıyla mutlu
değilim. Çoğunlukla dünyayı anlamıyorum. Bana çok absürt geliyor. Absürtlüğün içinde mutlu
olamazsınız. Bence mutlu olmak için bir çok illüzyona ihtiyaç var.
Nelerden zevk alırsınız?
Dünyadan zevk alamıyorum.
Lezzetli bir dilim pasta mesela?
Ben pasta yemem. Lezzetli bir öğün bana zevk verebilir ama Berlin ve Almaya’da yemek bir
problem. Görünüşe göre Almanlar iyi yemekten anlamıyor. Belki Protestanlıktan gelen bir şeydir,
duyulara olan düşmanlıktan. Asya’da yemeğin tamamen ayrı bir yer vardır, buradakinden çok
daha yüksek bir yerde tutulur. Almanya’dakinin tersine insanlar yemek için çok para harcarlar.
Japonya mesela, orada yemek bir kült bir estetik biçimidir. Özellikle de yemeğin inanılmaz
derecede taze olması. Pirincin kokusunun da mutlulukla bir alakası olabilir.
Bu söyledikleriniz mutluluğun bir tanesi gibi geliyor kulağa. 30 yıldır Almanya’da
yaşıyorsunuz. Bununla nasıl başa çıkabiliyorsunuz?
Ben buna başa çıkmak demezdim. Almanya’da yaşamayı seviyorum. Buranın sakinliğini
seviyorum, Seul’de bu sakinliği bulamam. Alman dilini özellikle seviyorum, kelimeleri de öyle.
Kitabımı okuyan herkes bunu görebilir. Burada kullanarak rahatça felsefe yapabildiğim bir dilim
var. Evet burada beni mutlu eden şeyler var. Yemek bunlardan bir tanesi değil ama Glenn
Gould’un çaldığı Bach besteleri öyle. Saatlerce Bach dinliyorum. Bach, Schubert’in Winterreise’ı
ya da Schumann’ın Dichterliebe’si olmasaydı Almanya’da bu kadar uzun süre kalır mıydım
bilmiyorum. Felsefe eğitimim boyunca çok şarkı söylerdim özellikle de Schumann ve Schubert
şarkılarını, bir çok şan dersi de aldım. Piyano eşliğinde Winterreise söylemek çok keyifli…
“DİL SUSTURULUYOR”
Yani güzellik var! Dünyayı yerden yere vurmaya bayağı bir vakit ayırıyorsunuz.