bilglik 6

532 Bilgilik
cevap verdi. Başka hiçbir şey söylemedi, “Güzelliği özlüyorum” dedi sadece ama ben ne demek
istediğini anladım. Sonra güzellik hakkında bir kitap yazmaya karar verdim.
Yani bu sıralar güzellik üzerine düşünüyorsunuz. Düşünceleriniz neye benziyor peki?
Düşünmek benzerlikleri anlamaktır. şuanda yaşadığım bir olayla geçmişte yaşadığım olaylar
arasındaki veya aynı anda gelişen olaylar arasındaki benzerlikleri bir anda fark ettiğim çok oluyor.
Bunlar arasındaki ilişkilerin izini sürüyorum.
Peki sizce güzellik nedir?
Şuanda yaşanan ve şimdide popüler olan şeyler arasındaki benzerlikleri fark ediyorum. Örneğin,
ağda, Jeff Koon’un heykelleri ile iPhone arasındaki benzerlik gibi.
Vücudunuzdaki tüylerden kurtulmayı bir akıllı telefon ve sanatçıyla mı
karşılaştırıyorsunuz?
Bu üçü arasındaki ortak özelliği görmek oldukça kolay: pürüzsüzlük. Bu pürüzsüzlük günümüzü
şekillendiriyor. LG’nin çıkardığı G-Flex ‘i biliyor musunuz? Bu telefonun oldukça özel bir
kaplaması var: eğer çizilirse bu çizikler zamanla geçiyor, bir nevi kendi kendini iyileştirebilen
organik cilt gibi. Bu sayede akıllı telefonunuz tamamen pürüzsüz kalabiliyor. Bunu görünce kendi
kendime bir nesne üzerindeki birkaç çiziğin ne önemi var ki diye düşündüm. Yüzey pürüzsüzlüğü
için bunca çaba neden? Bu sorunun cevabı bize pürüzsüz akıllı telefon, pürüzsüz cilt ve aşk
arasındaki ilişkiyi veriyor.
Aşk mı? Biraz daha açıklayabilir misiniz?
Akıllı telefonun pürüzsüz yüzeyi kırılgan olmayan, bütün hasarlara karşı dayanıklı bir cilt gibi.
Ama aşk böyle değil. Bugünün dünyasında bizde zarar görmekten kaçmıyor muyuz? Kırılgan
olmak istemiyoruz, karşımızdakine zarar vermekten ya da herhangi bir acı çekmekten sürekli
kaçınıyoruz. Aşk çok fazla bağlılık gerektiriyor, ama biz bağlanmaktan kaçıyoruz çünkü bağlılık
acıyı beraberinde getiriyor. Tutkudan kaçıyoruz ve âşık olmak canımızı çok acıtıyor.
Aşık olmak artık yasak, Fransızca da aşık olmak “tomber amoureux” şelkinde ifade ediliyor yani
“aşka düşmek”. Bu düşüş fazlasıyla olumsuz, ve kesinlikle kaçınılması gereken bir acı. Başka bir
bağlantı da ayrıca dikkatimi çekiyor…
“Beğenme” çağında yaşıyoruz. Facebook’ta “Beğenmeme” gibi bir seçenek yok, yalnızca
“beğenme” seçeneği var ve “beğenme” iletişimi hızlandırırken, “beğenmeme” yavaşlatıyor. Buna
paralel olarak zarar görmek de iletişimi yavaşlatıyor. Artık sanat bile kimseye zarar vermemek
üzerine ilerliyor.
Jeff Koons’un heykellerinde ise hiçbir zarar, hiçbir kırılma, çatlak, yarık, sivri uç hatta birleşme
yerinin izi bile yok. Her şey yumuşak pürüzsüz bir şekilde akıyor. Her ayrıntı yuvarlanmış,
cilalanmış ve pürüzsüzleştirilmiş; Jeff Koons’un sanatı pürüzsüz yüzeyler. Bugünün dünyasında
beğenilme kültürü üzerine. Aynı örnekleri siyaset için de verebilirim.
Siyasetin pürüzsüz olduğunu mu kast ediyorsunuz?