bilglik 6

Kaynak: AHMED BÎCAN, Envâru'l Âşıkîn, Ahmet Kahraman, Tercüman, 1001
TEMEL ESER, 1973, İstanbul
Bilgilik 51
Osmanlı’nın Köpekleri de Asildi
Claude Farrére
Türk dostu Fransız yazar Claude Farrére, İstanbul’a ilk defa geldiğinde bir kedi
gemilerine girer. İnsanlardan hiç kaçmaz. Daha önce İstanbul’a gelen gemicilerden biri
Claude Farrére’e; “Bu Müslüman kedisidir.” der. Başlangıçta bu sözü yadırgar. Ancak
şehre çıkınca kendisi de durumu yakînen görür ve hatıralarında, İstanbul sokaklarında
Müslümanların kedi ve köpeklerinin yanlarına yanaşıldığında insanlardan hiç
kaçmadıklarını; oysaki Müslüman olmayanların kedi - köpeklerine yaklaşınca selameti
kaçmakta bulduklarını söyler.
Aşağıda Claude Farrére'in İstanbul'un köpekleriyle alakalı olan bir makalesini
sunuyoruz:
Türkiye’nin sokak köpekleri ilk bakışta aklınıza geleceği gibi, öyle an’anesiz, örf ve
adetsiz, kanunsuz, nizamsız, anarşist bir hayat sürmez. Onların cumhuriyeti, tam aksine
harikulade bir düzen içindedir. İstanbul, hür köpek nüfusuna sahipken, ben İstanbul’un
pitoresk medeniyetine hayrandım.
Paris’ten biraz büyük bir hükümet merkezi olan İstanbul, yüz kadar mahalleye ayrılır.
Aynı şekilde, sokak köpekleri de yüz kadar sürüye ayrılmıştır. Bunların her biri kendi
mahallesinde oturur, asla oradan çıkmaz ve başka köpeklerin de kendi mahallesine
girmelerine izin vermez. Böylece cumhuriyet, sulh içinde hayatını sürdürüp gider. Her
aile annesi, yavrularını rahat rahat büyütür. Ve halkın, fakir varlığından ayırıp
attıklarından meydana gelen çöplükte, en iyi yeri edinme hakkını elde eder.
Evet… Doğrusu orada ziyafet, yahut öyle bol yiyecek filan yoktur, ama Türkiye’nin
köpeği kanaatkârdır. Zavallı köpekler, iki meteliklik kara ekmek alacak yabancıyı büyük