bilglik 6

Bilgilik 435
İzin ver bana
Bak bunu sana duyduğum ayrılık acımla yazdım
Geri dönüp tek kelimesine bile bakmadım
Artık üzme beni
Sonsuz aşkım ezeli ve ebedi
Beni de düşün… artık beni de düşün
Kimsem yok değil diyemem sen varsın
Biraz kulun gibi olsan
Bitir… ölünce vereceğin fermanda
o kulum çok sevdi demen yeter
Şimdi bekliyorum
Hasretle
İşte bu değişmez yazgımızla!
Ey Allah’ım!
Kendini o denli açıktan açık gösterdiğin halde, büyüklüğünden olmalı ki; Seni göremedik. Bu
kusur Senden değil bizdendir…
Bu bilgimize rağmen hakkında son derece cahiliz;
Nice zenginlikleri bize verip insan olarak yaratmışken, doymayan gözümüzle, isyan içinde
uluhiyetine göz dikiyoruz.
Güç ve kudret elinde...Eden eyleyen Sen;
cahilâne başkalarının ihsana bel bağlamaktayız.
Bu hatamızla sayısız musibetleri başa çektik ve yanlışlarımızı da düzeltmiyoruz.
Ey Allah’ım!
Bizden, daha ne beklenir?
Çoktan çok, kötü halimize yakışan işler…
Bizleri hatalarımız artmadan, acizlik belimizi bükmeden, lütuf ve merhametinle yardım etmen,
keremine yaraşan ihsan değil midir?