bilglik 6

Bilgilik 405
Kuşlar; insanı en iyi onlar tanımıştı. En çok onlar sevmişti onlar sevilmişti. Hangisinden kimden
başlamak lazımdı. Penceye ekmek kırıntıları koyan Kötürüm Hatice nineden mi? Dilara bebeden
mi? Kimden başlamalıydı uyandırmaya?
Ecel kendi peşlerindeymiş gibi oradan oraya deli deli vurdular kendilerini.
Uyandıramadıkça anlatamadıkça, koruyamadıkça, ulaşamadıkça her bir kanat çırpışta daha
uzaktaki daha yakındaki, akıllara geldi.
Atılmamış her çığlık, söylenememiş her söz sorulamamış soruların alınamamış cevapları
yankılandı.
Yaşamın olağan üstü sıradan güzelliği şimdi çok uzaklardaydı.
Geri dönüşü yoktu. Onlarsız dünyanın anlamı yoktu.
Doğa kusuyordu. Doğa kin kusuyordu. Korkunç böğürtülerle.
Binlerce insanın feryadı böğürtülere karışırken,
Güvercinler havadan gülle gibi yere düştüler teker teker.
“Gittin üşüdü de güvercinlerin yürekleri
yere düştü kanatlar”
Münacât'ü-l İmam-ı Şafiî,
Zamanında Mısır Vilayetinde, yokluk, kıtlık, fakirliğin
kalkması, dualara icabet, sıkıntıyı ve tasaları giderme,
göz ve baş ağrısını dindirme, felaketlerin kalkması için
Münacât'ü-l İmam-ı Şafiî, vesile edilerek Allah
Teâlâ’dan arz u niyaz edilmiştir. Bu meyanda