bilglik 6

Bilgilik 403
Dışardan bakınca birbirinden ayrı birbirinin aynı iki canlı. Kimi zaman binlercesi tek vücut tek
yürekti. Teklerdi. Aynı şeyi isterken. İki av arkadaşı hayvan gibi. Timsahın dişindeki kurtları
temizleyen kuşgibi.
Toprak ve su gibiydiler.
Birbiri için; canlarını gözlerini kırpmadan ortaya koyanları, birbirinin aşkıyla çöllere düşenleri,
dağları delenleri, hiç tanımadıkları tanıyamayacakları milyonlarca diğeri için hayatını ortaya
koyanları. Laboratuvarda sabahlayanları. Elindekini avucundakini sahip olduğu her şeyi
diğerleriyle hesapsız paylaşanıyla garip yaratıklardı.
Bu kadar kutsal ülküleri varken, hiç olmadık anlamsız ufacık nedenlerden dolayı bebeği
anasından ayırmalarını, koca çınarları devirmelerini, masmavi sulardan kırmızı kanlar akmasını
anlamıyordu.
Para uğruna, din uğruna, toprak uğruna, saltanat uğruna, kadın uğruna...
Hepsinin tek derdi daha çok her şeyin daha çoğu.
…Oysa tek eksikleri bir çiçeği sevmeyi bilmemekti, bir böceğin bu muhteşem düzendeki yerini
ve görevini anlayamamaktı. Çoğunluğu ise kendi yerini ve değerini hiçbir zaman anlamadı.
Anlamak için doğru soruları bile sormaktan, anlamak için etrafındaki sisteme bakmaktan acizdi.
Oysa ihtiyacı olan her şey ya kendi içinde ya içinde bulunduğu doğada aşikardı. Hırs, bencillik
gözlerini körleştirmiş, gönüllerini karartmıştı.
Doğa nefes alamıyordu.
Düşünemiyordu, sevemiyordu, daha fazla sabredemiyordu.
Midesi bulanıyor, vücudunun her bölgesinden kramplar giriyordu. Kasıldı dişlerini sıktı.
Durdu, bir ara kendini toparlamaya çalıştı.
Çiçeksiz çiçekli tüm yeşillikler, mor çiçekli incecik fidan, koca çınar börtü böcek her türlü kuş,
serçe - güvercin – baykuş, Japon balığı insanı yakından tanıyan herkes yalvardı, doğaya