bilglik 6

Bilgilik 289
3.
Ebû Hüreyre (Allah Ondan razı olsun)'dan rivayet edildiğine göre, Peygamber (salla’llâhu
aleyhi ve sellem) annesinin kabrinin yanına geldiğinde ağlamış ve bu durum çevresindeki
herkesi ağlatmıştır (İmam Müslim).
4.
Sahabeden biri Rasûl'ullâh (salla’llâhu aleyhi ve sellem) e geldi ve şöyle dedi:
- Ey Allah'ın Resulü! Biz kafirdik. Putlara taptık ve kızlarımızın doğmasını istemezdik.
Beni çok seven küçük bir kızım vardı. Onu her aradığımda, neredeyse uçar gibi tüm
neşeyle bana doğru koştu. Bir gün ona tekrar seslendim ve koşarak yanıma geldi.
Ailemize ait bir kuyuya gittim. Beni takip etti. Onu kaldırdım ve kuyuya attım.
Duyduğum son sözler şuydu:
- "Baba, baba!"
Bunu duyan Peygamber (salla’llâhu aleyhi ve sellem) çok üzüldü ve gözlerinden yaşlar
aktı. Kalabalıktan biri haykırdı:
- Rasûl'ullâh (salla’llâhu aleyhi ve sellem) üzdün!
Ancak Hz.Muhammed (salla’llâhu aleyhi ve sellem) şöyle cevap verdi:
- Onu durdurma! Kalbinin söylediği ve onun için neyin çok önemli olduğu
hakkında konuşmak istiyor.
Peygamber (salla’llâhu aleyhi ve sellem) ashabına şöyle buyurdu:
- Sözlerinizi tekrar edin! Ağlamaya devam etti, gözyaşları sakalını bile ıslattı.
Bunun üzerine Rasûl'ullâh (salla’llâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
- Allah, cahiliye devrinde insanların (Müslümanların) yaptıkları hatalarını
atfetmiştir. Artık hayatına yeniden başlayabilirsin!” (Darimi, "Mukaddime", 1).
5.
Abdullah ibn Mes'ud radiyallâhü anhın sözlerinden rivayet edilmiştir:
"Bir gün Allah Resulü bana:
"Bana Kur'an oku!"