bilglik 6

Bilgilik 233
YAZIMIZI SAYIN METİN AYDOĞAN’IN “YENİ DÜNYA DÜZENİ KEMALİZM
VE TÜRKİYE” ADLI ESERİNDEN AYNEN AKTARDIĞIMIZ BU BÜYÜKÇE
KISIMLA SONUÇLANDIRIYORUZ:
“1945′ten sonra motor ve ağır sanayi yatırımlarından vazgeçildi ve bu yöndeki eğilimler
resmi politikadan çıkarıldı. Türkiye, yabancı sermayeye denetimsiz olarak açıldı; gübre
ve tarım ürünleri dâhil ithalata yönelindi; yoğun olarak dış borç alındı; NATO’ya girildi;
Petrol Kanunu çıkarılarak petrol işletmeciliği devlet tekelinden çıkarıldı; KİT’lerin
satılacağı açıklandı. Yasadışı ilişkiler ve karaborsayla palazlanan zenginler türedi, arazi
vurguncuları ve büyük toprak sahipleri, uluslararası şirketlerin temsilciliklerini almaya
başladılar. CHP, 1947 yılında programını değiştirdi ve Demir-Çelik Kombinaları, Genel
Makine Fabrikası, Elektrolitik Bakır Kombinası gibi ağır sanayi projelerinden
vazgeçildiğini açıkladı. MKE’nin (Makine Kimya Endüstrisi) gerçekleştirdiği ve
Danimarka dahil birçok ülkeye ihraç edilen 8 kişilik yolcu uçağı üretimine son verildi.
Türkiye, Batıya bağlanmanın yeni bir aşaması olan Avrupa Birliği (o zamanki adıyla
Avrupa Ekonomik Topluluğu-AET) sürecine 20 yıllık anti-Kemalist uygulamalar
döneminden sonra böyle geldi. 1959′da üyelik için AET’ye başvurduğunda, Türkiye
Atatürk’ün 1938′de bıraktığı Türkiye’den çok farklı bir yerdeydi. Tam bağımsızlıktan
ödün vermeyen, emperyalist bloklarla ittifak yapmayan, kendi gücüne dayanarak
kalkınan ve dünyanın hiçbir ülkesine en küçük bir bağımlılığı olmayan, borçsuz ve
bağlantısız Türkiye’nin yerinde; iç ve dış siyasette özgürce karar üretemeyen, açık
bütçeli, sanayileşemeyen ve sürekli borçlanan bir Türkiye vardı. Ülkeyi yönetenler Batıya
bağlanmaktan başka bir yolun olmadığını söylüyor, söylemleri yönünde uygulamalar
yapıyor, üstelik bu uygulamaları Atatürkçülük adına yaptıklarını ileri sürüyorlardı.
Atatürk’ün ölümüyle başlayan ve 1963 yılında AB ile imzalanan Ankara Anlaşması’na
dek geçen 25 yıllık geri dönüş süreci içinde, yapılan uygulamalar ve bu uygulamaların
Türkiye’yi getirdiği durum şuydu:
1- Türkiye, imzaladığı çok sayıda uluslararası ve ikili anlaşmayla yönetim inisiyatiflerini
önemli oranda yitirdi ve egemenlik haklarını dışarıyla paylaşır duruma geldi, Atatürk’ün
yaşamsal düzeyde önem verdiği tam bağımsızlık işleyişinden vazgeçildi ve Tanzimat
Batıcılığı yeniden yerleşik devlet politikası haline geldi.
2- Ulusal sanayi yatırımları durduruldu, dış yönlendirmelere bağlı olarak ‘savaş
zenginleri ve dış borca dayanılarak tüketime yönelik montaj yatırımlarına yönelindi.