Meftun.Art Dergisi Yaz Sayısı

GİRİFT
Elden ele dolaşmış yalnızlığın
Köşesi geçti elime.
Kavanozun dibindeki tortu gibi
Eski, karanlık ve kokuşmuş.
Karanlığın demi kalbime indi.
Renklerin tek bir renkten oluşu gibi
Diğerlerini anlamsız kıldı.
İki satır uzaklaştım kalabalıktan
Sessizlik biriktirdim eteklerimde.
Eklendiğinde anlam yoksunu insanlardan
Ayrı yazdım kendimi.
Eteklerimden düşen sessizliği
Toplamaya çabalamadım.
Zira insan yalnızım demek için bile
İhtiyaç duyuyor kapısını çalacak rüzgara.
Çerçevesi kırılmış pencerenin kıyısına iliştirilmiş mendil çiçeği gibi
Varlığının büyüsü yokluğumda gizli.
Yeni dökülmüş ağacın çıplaklığı var üzerimde.
Sonbaharın süpürüşü ve tek sesli bırakması,
Rüzgârda birkaç kez salınan
Sonra kendini ateşe atan pervaneye eşdeğer kıldı beni…
Düşüncelerim ilmek ilmek ayrıldı gözlerimden.
Lambası sönmüş yalnız sokaklar gibi kaldım bir başıma.
Bize yeni yalnızlıklar gerek
Zira bu yalnızlığın çivisi çıktı!
Miray Palazlı
11