Belarus Müslümanları - Diyanet İşleri Başkanlığı

More documents

Recommendations

Info

16 Son anlarında dahi ümmetini düşünmekten ve tebliğ vazifesini ifa etmekten vazgeçmiyordu. Vefatından önce kölelere iyi davranılması, yedirilip içirilmeleri ve ümmetinin namaza müdavim olmaları tavsiyesinde bulundu. Bunun ardından hafi f bir sesle “Lâ ilâhe illallah, ruh teslimi ne zor şeymiş.” dedi. bugün de uyması gereken şayan-ı dikkat tavsiyeleri burada zikredilmelidir. Ordu sefer için hazırlanırken Rasûlüllah (s.a.s.)’ın rahatsızlığı da gittikçe artmaya başladı. Baş ağrısı ve şiddetli ateşi vardı. Ateşi o kadar şiddetliydi ki, kendisini ziyaret eden Ebû Saîd el-Hudrî üzerindeki örtüye elini koyduğunda bu harareti hissettiğini ifade etmiştir. (M. Âsım Köksal, İslâm Tarihi: Hz. Muhammed (a.s.) ve İslâmiyet, Medine Devri, I-XI, İstanbul 1987, XI, 25, 26) Ancak ateş nöbetleri geçirdiği halde <strong>Müslümanları</strong>n selametini düşünerek orduyla ilgilenmeye gayret ediyor, bir yandan da hanımları arasında adaleti gözeterek yanlarında sırayla kalmaya özen gösteriyordu. Hastalığı iyice şiddetlenip yürümekte dahi zorlanmaya başlayınca hanımlarından müsaade alarak Hz. Âişe’nin yanın- Haziran 2011 - 146 da kalmaya başladı. Diğer hanımlarından Hz. Âişe’nin yanında kalmak için müsaade isterken de her zamanki nezaketi ve edebiyle bunu açıkça söylemedi. Onun terbiyesinde yetişmiş olan hanımları durumu anlayarak kendisine istediği yerde kalmasına rıza gösterdiklerini ifade ettiler. Hastalığı ilerleyen ve bitkinlikten dolayı yürümekte zorlanan Peygamberimiz, Hz. Ali ve Hz. Abbas’ın yardımıyla Hz. Âişe’nin odasına gitti. (Mevlânâ Şiblî Numânî, Son Peygamber Hz. Muhammed (çev. Yusuf Karaca), I-II, İz Yay., İstanbul 2008, II, 493) Peygamberimiz (s.a.s.), Rabbine kavuşacağı zamanın yaklaştığını hissediyordu. Nitekim hastalığı sırasında yaptığı bir konuşmada “Bir kul ki, Allah onu dünya ve kendine kavuşmak arasında muhayyer kıldı, o da Allah’a kavuşmayı tercih etti.” buyurmuşlardı. Hz. Ebû Bekir bu konuşmanın manasını ve muhayyer kılınan kulun da Hz. Peygamber (s.a.s.) olduğunu anlamış, “Nefi slerimiz, mallarımız ve çocuklarımızla sana feda olalım.” diyerek ağlamaya başlamıştı. Peygamberimiz (s.a.s.) onu teskin ve teselli ederek kendisine olan yakınlığına işaret etmiş, Hz. Ebû Bekir’in kapısı hariç Mescid-i Nebevî’nin avlusuna açılan bütün kapıların kapatılmasını emretmişti. (İbn Sa’d, Tabakât, II, 227; Sarıçam, Hz. Muhammed, s. 395) Rasûlüllah (s.a.s.) bundan sonra yürüyebildiği zamanlarda Mescid-i Nebevî’ye giderek namaz kıldırmaya devam etti. Ancak vefatından birkaç gün önce kıldırdığı akşam namazının ardından yatsı namazına kadar geçen sürede birçok baygınlık geçirdi ve yerine imamlık yapmak üzere Hz. Ebû Bekir’i görevlendirdi.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.)’in hastalığı şiddetli seyretmekle birlikte kendisini iyi hissettiği anlar da oluyordu. Vefatından hemen önce yine böyle bir an yaşanmıştı. Daha sonra başında bekleyen, Hz. Ebû Bekir ve bazı Sahabîler kendisinden müsaade isteyerek işleriyle ilgilenmek üzere yanından ayrılmışlardı. Onların ayrılmasından sonra Peygamberimiz (s.a.s.)’in hastalığı ağırlaştı. Nefesleri sayılıydı. Bu son anlarında dahi ümmetini düşünmekten ve tebliğ vazifesini ifa etmekten vazgeçmiyordu. Vefatından önce kölelere iyi davranılması, yedirilip içirilmeleri ve ümmetinin namaza müdavim olmaları tavsiyesinde bulundu. Bunun ardından hafi f bir sesle “Lâ ilâhe illallah, ruh teslimi ne zor şeymiş.” dedi. Güçlükle işitilebilen “Maa’r-Refîkı’l-A’lâ (En Yüce Dostla beraber.)”, sözleriyle son nefesini vererek Hakk’a yürüdü (13 Rebîülevvel 11/8 Haziran 632 Pazartesi kuşluk vakti). Rasûlüllah’ın vefatı, ashabı derinden sarsmış ve hüzne boğmuştu. Bazıları öldüğüne inanamamıştı. Hz. Ömer bunların başında geliyordu. Hadiseyi duyan Hz. Ebû Bekir hemen Peygamberimiz (s.a.s.)’in mübarek naşının bulunduğu odaya geldi. Yüzünü açtığında vefat ettiğini anladı ve gözyaşları içinde “Sana her şey feda olsun! İşte mukadder ölümü tattın, hayattayken güzeldin, ölümünde de güzelsin.” dedi. Daha sonra metin bir şekilde dışarı çıktı, Peygamberimiz (s.a.s.)’in fani, Allah’ın baki olduğunu hatırlatan bir konuşmayla ashabı ve Hz. Ömer’i sakinleştirdi. (İbn Sa’d, Tabakât, II, 264 vd.; Sarıçam, Hz. Muhammed, s. 396) Ashab bu konuşmanın ardından Hz. Peygamber (s.a.s.)’in yıkanıp kefenlenmesi ve defni için hazırlıklara başladı. Hz. Üsâme b. Zeyd, Hz. Abbas ve oğulları Fazl ile Kusem’in yardımıyla Hz. Ali, Peygamber Efendimiz (s.a.s.)’i yıkadı. Doğmadan babasını kaybeden, altı yaşında annesinin vefatıyla öksüz kalan, dedesinin de ölümü üzerine amcası Ebû Tâlib’in yanına yerleşen Peygamberimiz (s.a.s.) daha çocukluğundan başlayarak çileli bir hayat sürmüştür. Salı günü öğleye doğru yıkama ve kefenleme işi tamamlandı. Efendimiz (s.a.s.)’in mübarek naaşı vefat ettiği odadaki döşeğin üzerine kondu. Önce erkekler, daha sonra kadınlar, son olarak da çocuklar gruplar halinde içeri girip münferiden cenaze namazını kıldılar. Nereye gömüleceği hususunda çıkan ihtilaf, Hz. Ebû Bekir’in Peygamberimiz (s.a.s.)’den naklettiği “Peygamberlerin vefat ettikleri mekâna gömüleceklerini” bildiren hadisle sorun çözüldü. Efendimiz (s.a.s.)’in mübarek naaşı vefat ettiği Hz. Âişe’nin odasına defnedildi. Mezarını Ebû Talha el- Ensârî kazmış, Rasûlüllah (s.a.s.)’ı istirahatgâhına Hz. Ali, Hz. Üsâme b. Zeyd ve Hz. Abbas’ın oğulları Fazl ile Kusem birlikte indirmişlerdi. Cenaze namazının uzun sürmesi sebebiyle defi n işlemi ancak salıyı çarşambaya bağlayan gece yarısından sonra gerçekleştirilebilmiştir. (Bk. Sarıçam, Hz. Muhammed, s. 397; Mustafa Fayda, “Muhammed”, DİA, XXX (İstanbul 2005), s. 422; Âdem Apak, Anahatlarıyla İslâm Tarihi (1) Hz. Muhammed Dönemi, Ensar Yay., İstanbul 2006, s. 302-303) Doğmadan babasını kaybeden, altı yaşında annesinin vefatıyla öksüz kalan, dedesinin de ölümü üzerine amcası Ebû Tâlib’in yanına yerleşen Peygamberimiz (s.a.s.), daha çocukluğundan başlayarak çileli bir hayat sürmüştür. Hz. Hatice ile evlendikten sonra maddi olarak biraz rahatlayan Efendimiz, boykot yıllarında hem bu küçük servetini hem de boykotun hemen ardından biricik eşi ve destekçisi Hz. Hatice’yi kaybetmiştir. Hayatı yokluk ve çeşitli sıkıntılarla geçen Peygamber Efendimiz (s.a.s.), mevcut maddi imkânlarını da Allah yolunda harcamış, vefat ettiğinde hayatını yansıtan son derece mütevazı bir miras bırakmıştır. (Hz. Peygamber’in mirası konusunda ayrıntılı bilgi için bk. Köksal, İslâm Tarihi, XI, 128-129; Mevlânâ Şiblî Numânî, Son Peygamber, II, 500 vd) Bunlar da beyaz bir katır, birkaç silah ve bir miktar da arazidir. Arazilerin gelirinin ailesinin geçimi için harcanmasını, kalan kısmının da devlet hazinesine devredilmesini emretmiştir. Ölümünden çok kısa bir süre önce de elindeki yedi dirhem paranın fakirlere dağıtılmasını istemiş, Allah’ın huzuruna bu paralarla gitmekten hayâ edeceğini ifade etmiştir. (Mustafa Fayda, “Muhammed”, s. 422) Esasen kendisi “Biz peygamberler miras bırakmayız; bizim geride bıraktığımız her türlü servet sadakadır.” (İbn Sa’d, Tabakât, II, 314) buyurarak buna işaret etmiştir. Mevcut terekesine gelince, bunlardan, mübarek hırkası, kılıcı ve yüzüğü devlete bırakılmış, hayvanları, bazı ev aletleri ve ayakkabıları Hz. Ali ailesine tevdi edilmiş, hanımlarının oturduğu odalar Hz. Peygamber (s.a.s.)’in vasiyetiyle kendilerine verilmiştir. Bu odalar da hanımlarının vefatından sonra arazileri gibi hazineye devredilecek, yani sadaka kabul edilecektir. (Sarıçam, Hz. Muhammed, s. 400) Efendimiz (s.a.s.) geride bu son derece mütevazı mirasın yanı sıra bazı borçlar da bırakmıştır. Nitekim vefat ettiği sırada kendisine ait bir zırhın borcuna karşılık bir Yahudî’nin elinde rehin bulunduğu nakledilmektedir. Yine, Hz. Ebû Bekir’in halife olduktan sonra Peygamberimiz (s.a.s.)’den alacağı bulunanlar için ilan yaptırdığı ve bu alacakları Bahreyn’den gelen vergilerle ödediği rivayetler arasındadır. (Bk. Köksal, İslâm Tarihi, XI, 128-129) Haziran 2011 - 146 17
Page 1: Belarus HAZİRAN 2011 • SAYI 146
Page 4 and 5: 2 1 EDİTÖRDEN Dr. Yüksel Salman
Page 6 and 7: 4 başyazı Prof. Dr. Mehmet Görme
Page 8 and 9: 6 Belarus halkının İslam’a bak
Page 10 and 11: 8 lüman Tatarlar’ın temsilciler
Page 12 and 13: 10 gene sana heybe eyledum.’’ g
Page 14 and 15: 12 lerini unutmuşlar ancak, dinî
Page 16 and 17: 14 çerçevesinde 09-14 Nisan 2008
Page 20 and 21: 18 Kur’an’ı tebliğ sorumlulu
Page 22 and 23: 20 Allah’ın bir mucizesi olarak
Page 24 and 25: 22 Kur’an ve onun sevgisi her Mü
Page 26 and 27: 24 olduğu ilmen sabittir. Toprağa
Page 28 and 29: 26 rek gün ve geceler… Regâib K
Page 30 and 31: 28 Kadir Gecesi Maddi ve manevi pek
Page 32 and 33: 30 O, çocukları “cennet kokusu
Page 34 and 35: 32 Hz. Peygamber (s.a.s.) “Çocu
Page 36 and 37: 34 Yurtdışında çocuklar zeka se
Page 38 and 39: 36 Diller arası alışveriş ve et
Page 40 and 41: 38 Kültüre, sanata ve eskiye mera
Page 42 and 43: 40 Asya ile Avrupa’yı birbirine
Page 44 and 45: 42 Bitki Örtüsü: Kıyısıyla da
Page 46 and 47: Hz. Osman bin Affan, (ö.35/656) Me
Page 48 and 49: 46 Peygamberimizin vasisi de Hz. Al
Page 50 and 51: 48 ait bir çiftliğe uğrar, çift
Page 52 and 53: 50 insana öğüt fayda vermeyecek,
Page 54 and 55: 52 lıkları da tolere eden bir din
Page 56 and 57: 54 “21. Yüzyıl Avrupa’sında
Page 58 and 59: 56 Başkan Yardımcısı Prof. Dr.
Page 60 and 61: 58 Schwerte DİTİB Süleymaniye Ca
Page 62 and 63: 60 Alman Öğretmenlerden oluşan 1
Page 64 and 65: 62 Essen Din Hizmetleri Ataşeliği
Page 66: Bir Bakanlığımızın Adı Bir Sa

Belarus Müslümanları - Diyanet İşleri Başkanlığı

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?