kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

- MUKADDIME -
349
seçmiş ve bayrağının rengini de yeşil olarak değiştirmiştir.
Mağrib'deki Sınhace hükümdarları ve diğer Berberi hükümdarlar ise, bayrakları
için tek bir renk seçmemişlerdir. Aksine bayraklarını renkli saf ipekten yapıp altınla süslemişlerdir.
Valilerine de böyle yapmaları için izin vermişlerdir.
Muvahhidin ve onlardan sonra da Zenate devletleri kuruluncaya kadar bu durum
devam etti. Ancak bu iki devlet davul çalmayı ve bayrak kullanmayı sadece hükümdarlara
özgü hale getirerek, valilere ve diğer görevlilere bunları kullanmayı yasakladılar. Yine
bu devletlerde hükümdarın arkasından giden ve "saka" olarak isimlendirilen özel bir merasim
topluluğu oluşturuldu. Bu topluluğun sayısı bazı devletlerde çok, bazılarında ise
azdı. Bazıları uğurlu saydıkları için bu sayıyı yedi ile sınırlamışlardı. Muvahhidin devleti
ve Endülüs'teki Ahmer oğullan devletinde olduğu gibi. Bazılarında ise bu sayı on veya
yirmiye ulaşıyordu. Zenate devletinde olduğu gibi. Bizim de yetiştiğimiz Sultan Ebü'l­
Hasan döneminde ise yüz davul, yüz de bayrak kullanılmıştır. Bayraklar büyük ve küçük
ebatlarda renkli ipek kumaşlardan hazırlanmış ve altın işlemeyle süslenmişti. Valilere ve
komutanlara da savaş zamanlarından bir bayrak ve bir davul kullanmaya izin veriyorlardı.
Bayrak, beyaz renkli, küçük ve ketenden olması gerekiyordu. Yine davulun da küçük
olması gerekiyordu.
Çağımızda doğudaki (Mısır'daki) Türk devletine gelince, önceleri sadece bir bayrak
kullanıyorlardı. Bayrak son derece büyüktür ve tepesinde de "şalış" ve "çitir" dedikleri
bir tutam saç bulunur. Bayrakta bir tutam saçın bulunması hükümdarın sembolüdür.
Sonra bayrakların sayısı çoğaldı. Onlar buna "sancak" diyorlar. Sancak onların dilinde
bayrak anlamına geliyor. Davulların sayısı ise aşırıya kaçacak kadar çoktur ve davula
"kös" diyorlar. Her emir ve komutanın bayrak ve davul kullanması serbesttir. Sadece bayraklarının
tepesinde bir tutam saç olmaz. Çünkü o hükümdarın sembolüdür.
Endülüs'teki Frenk halklarında olan Celalikalara gelince, onlar az sayıda bayrak
kullanırlar. Ancak bayraklarını oldukça yüksekte tutup dalgalandırırlar. Yine telli ve nefesli
çalgılar kullanırlar. Savaşlarda onları şarkı eşliğinde çalarlar. Evet, onlar ve onların
ötesindeki acem hükümdarları hakkında bize ulaşan bilgiler bu şekildedir. "Gökleri ve
yeri yaratması, dillerinizin ve renklerinizin değişik olması da O'nun delillerindendir.
Şüphesiz bunda bilenler için ibretler vardır." (Rum Süresi, 22).
Taht:
Taht, kürsi ve minber, meclisinde bulunanlardan daha yüksekte olacak şekilde hükümdarların
oturmaları için kurulan koltuk ve oturaklardır. Bu, İslam'dan önce acem
devletlerinde hükümdarların alışılagelen adetlerinden biridir. Altından yapılmış tahtlar
üzerine otururlardı. Süleyman bin Davud'un (Hz. Süleyman'ın) -Allah'ın selamı onların
üzerine olsun- fildişinden yapılmış ve altın kaplamalı bir tahtı vardı. Hükümdarlar, ancak
devletlerinin güçlenip büyümesinden, lüks ve refah seviyesine ulaşmasından sonra
taht edinirler. Henüz bedevilik özelliklerini korudukları kuruluş aşamasında ise böyle
şeylere yönelmezler.
lslam'da ilk olarak kendisine taht edinen kişi Muaviye'dir. Muaviye, "ey insanlar