kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

-- IBN-I HALDÜN --
342
Emevi halifesi Abdulmelik, cihad görevini yerine getirmeye olan düşkünlüğünden
dolayı, Afrika valisi Hassan bin Numan'a Tunus'ta deniz savaşları için gerekli araç ve malzemelerin
üretileceği bir tersane kurmasını emretmiştir. İşte I. Ziyadetullah bin İbrahim
bin Ağleb döneminde, Esed bin Furat komutanlığında Sicilya ve Kosra'nın fethedilmesi
bu tersanede yapılan gemi ve malzemelerle gerçekleşti. Muaviye bin Ebu Süfyan döneminde,
Muaviye bin Hudeyc komutasında Sicilya'nın fethi için savaşılmış, ancak Allah
oranın fethini İbn-i Ağleb'e ve komutanı Esed bin Furat'a nasip etmiştir.
Daha sonra Endülüs'teki Emevi devleti ve Afrika'daki Ubeydiyyin devleti donanmaları
sürekli olarak birbirlerine karşı saldırılar gerçekleştirmişler, birbirlerinin şehirlerini
tahrip edip yıkmışlardır. Abdurrahman Nasır döneminde Endüdüs donanmalarındaki
gemilerin sayısı iki yüze veya buna yakın bir rakama ulaşmıştı. Afrika donanmaları
da aynı veya buna yakın bir güçteydi. Endülüs donanmalarına İbn-i Remahis komuta
ediyordu ve bunların üssü Bicaye ve Almeriye idi. Endülüs donanması ülkenin farklı bölgelerinden
toplanan gemilerden teşekkül ediyordu. Her bölgenin gemileri bir donanma
oluşturuyordu. Ve her donanmada savaşı idare edecek, silah ve asker durumuyla ilgilenecek
bir komutan bulunduğu gibi, gemilerin rüzgar veya kürekle hareket edip gitmesi ve
limana gelindiğinde demirlemesi gibi işleri idarece edecek bir de kaptanı bulunuyordu.
Donanmalar bir savaş veya önemli bir devlet görevi için bilinen üslerinde toplanır,
sonra hükümdar adamlarını ve en seçkin askerlerini gemilere bindirir ve ülkesinin en
üst tabakasından birini bu donanmaların başına genel komutan atardı. Donanmalardaki
diğer bütün komutanlar ona bağlı olurdu. Sonra hükümdar onları sefere gönderir, fetih
haberleri ve ganimetle dönmelerini beklerdi.
Müslümanlar İslam devletinin güçlü ve kuvvetli olduğu dönemde bu denizin her tarafında
üstün ve galip durumda olmuşlar, güçleri ve hakimiyetleri pekişmiş, hıristiyan milletlerden
hiç birinin donanmaları ise bir varlık gösterememiştir. Donanmanın daha sonra
da fetihlerdeki etkisi devam etmiştir. Böylece Müslümanlar bilinen fetihleri gerçekleştirmişler
ve büyük ganimetler elde etmişlerdir. Rum denizindeki Mayurka, Minorka, Yapsa, Sardinya,
Sicilya, Korsa, Girit, Malta ve Kıbrıs gibi adaları fethettikleri gibi daha pek çok Rum
ve Frenk topraklarını da fethetmişlerdir. Şii Ebu Kasım ve oğulları donanmalarıyla Mehdiye'
den Cenova adasına seferler düzenliyorlar, zafer ve ganimetlerle geri dönüyorlardı. Endülüs'teki
Tavaif hükümdarlarından olan Daniya hükümdarı olan Mücahid Amiri, hicri 405
yılında Sardinya adasını fethetmiş, ancak hıristiyanlar adayı geri almışlardır.
Müslümanlar, güçlü oldukları bu süre zarfında Rum denizinin büyük bir bölümüne
hakim olmuşlar, donanmaları diledikleri gibi serbestçe dolaşmış, İslam askerleri
Sicilya adasından hareket edip kuzeydeki kara parçasına geçerek Frenk devletleriyle savaşmış
ve onları hezimete uğratmıştır. Sicilya' da hüküm süren ve Şii Ubeydiyyin devletine
biata davet eden Hüseyin oğulları devleti zamanında durum böyleydi. Hıristiyan
halklar donanmalarıyla denizin kuzey doğu sahillerindeki adalara, Frenk ve Sekalibe topraklarına
çekilmişler ve buradan aşağıya inememişlerdir. Müslümanların donanmaları
onları, aslanın avına saldırıp avladığı gibi avlamış, bu denizin sahillerini asker ve mühimmatla
doldurmuşlardır. Hem savaş hem barış için denizde diledikleri gibi hareket edip istedikleri
yere gidip gelmişlerdir. Buna karşılık ortada hıristiyanlara ait donanmalar gözükmemiştir.