kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

-- MUKADDİME --
381
tertemiz (imanlı ve halis niyetli) olarak ölenler cennete girerler." Bu sözüyle her iki tarafta
yer alanları da kastediyor. Bu sözü Taberi ve diğerleri nakletmişlerdir.
Bu kişilerden hiç birinin adaleti konusunda en ufak bir şüpheye düşme. Bunun
konuda onları lekeleyecek hiçbir şey yoktur. Onların kim olduklarını (yani onların Hz.
Peygamber'in sahabeleri olduklarını) biliyorsun. Onların sözlerinin ve fiillerinin (kendilerine
göre doğru olduklarına inandıkları) bir dayanaklan vardır. Ehl-i sünnete göre onların
adil olmaları da bundan kaynaklanıyor. Ancak Mutezile Hz. Ali'ye karşı savaşanlara
dil uzatmaktadır ki, insaf sahipleri onların bu sözlerine iltifat etmezler ve kıymet vermezler.
Eğer insaf gözüyle bakarsan Hz. Osman meselesinde ve daha sonra anlaşmazlığa
düşen sahabelerin hepsinin mazur olduğunu görürsün. Bütün bunlar, bilineceği gibi, Allah'ın
bu ümmeti sınadığı bir imtihandı. Allah Müslümanları düşmanlarına galip getirmiş
ve onların ülkelerini Müslümanlara vermişti. Böylece Müslümanlar Basra, Küfe, Şam
ve Mısır'a kadar bir çok ülkelere yerleştiler. Buralara yerleşen Arapların çoğu Hz. Peygamber'le
çok fazla beraber olmayan kaba kimselerdi. Hz. Peygamber' in terbiyesi ve edebiyle
edeplenmemişler ve onun ahlakını özümseyememişlerdi. Diğer taraftan henüz kabalık,
görgüsüzlük, (ırkçılık ve kabilecilik anlamındaki) asabiyet ve atalarla (ve kavmiyle)
övünmek gibi cahiliye gelenek ve değerlerine sahiptiler ve imanın vermiş olduğu huzurdan
uzaktılar.
İşte bu Araplar İslam devletinin büyümeye başladığı ilk dönemlerde daha önce
iman etmiş olan Kureyş, Kinane, Sakif ve Huzeyl kabilelerine mensup muhacirlerin ve
ensarın idaresi altındaydılar. Ancak bunlar, nesepleri, sayılarının çokluğuyla övündüklerinden
ve yine Farslarla ve Rumlarla savaşmalarından dolayı kendilerini daha üstün görüyorlar
ve mevcut durumu kabullenmiyorlardı. Bu Arapların mensup oldukları kabilelerden
bazıları şunlardır: Bekir bin Vail kabilesi, Abdulkays bin Rebia kabilesi, Yemen ve
Temim kabilelerinden Kinde ve Ezd kabileleri, Mudar kabilelerinden Kays kabilesi.
Yine bu Araplar, Kureyş'i kendilerinden daha düşük görüp onlara itaat etmeyi küçümsediler.
Ancak itaat etmek istememelerinin sebebi olarak da onların kendilerine zulüm
ve düşmanlık ettiğini, adaletli olmadıklarını, ganimetlerin paylaştırılmasında haksızlık
yaptıklarını söylüyorlardı. Bu söylentiler yayıldı ve (İslam devletinin başkenti olan)
Medine'ye kadar ulaştı. Onları büyüterek Hz. Osman'a ulaştırdılar. Hz. Osman da bu haberlerin
gerçeğini araştırmak için oralara Abdullah bin Ömer, Muhammed bin Mesleme
ve Usame bin Zeyd gibi kimseleri gönderdi. Ancak bu kimseler yaptıkları araştırmalar sonunda
oradaki idareciler hakkında, onların itham edilmelerine sebep olacak olumsuzluklar
görmediler.
Ancak bu bölgelerdeki idareciler hakkında gelen şikayetlerin arkası kesilmedi. Bu
çirkinlikler (çirkin suçlamalar) yükselerek devam etti. Küfe valisi olan Velid bin Ukbe'ye
içki içtiği iftirası atıldı ve bir grup insan da buna dair şahitlik ettiler. Sonunda Hz. Osman
ona içki içme cezasına çarptırdı ve görevinden azletti.
Daha sonra o bölgelerin insanları Medine'ye gelip oralardaki idarecilerin görevlerinden
alınmalarını istediler. Şikayetlerini Hz. Aişe'ye, Hz. Ali'ye, Talha bin Ubeydullah' a
ve Zübeyr bin Avvam'a da ilettiler. Sonuçta Hz. Osman o idarecilerden bazılannı görev-