kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

YİRMİ DOKUZUNCU FASIL
Biatın Anlamı Hakkında
Bil ki biat, itaat etmek üzere verilen sözdür. Sanki bir emire (idareciye) biat eden
kimse, kendisi ve Müslümanların yönetimine ait işlerin görülmesini ona teslim ettiği, bu
hususlarda onunla bir çekişmeye girmeyeceği ve hoşlansa da hoşlanmasa da bu konuda
kendisine yükleyeceği sorumluluklar konusunda ona itaat edeceği hususunda onunla
yaptığı bir ahitleşmedir (sözleşmedir). Bir emire biat edip ahit yaptıklarında, yaptıkları
bu ahdi kuvvetlendirmek için ellerini de, biat ettikleri kişinin eline koyuyorlardı. Bu durum
alıcı ve satıcının yaptığına (satış akdinde birbirinin ellerini tutmalarına) benzediğinden,
biat eden ve biat edilen arasındaki bu ahitleşmeye de "Baa" (satmak-satın olmak)
kökünden türetilmiş olan, "biat" denmiştir. Bu şekilde biatın manası (bir sözleşme sırasında)
el sıkışmak anlamına dönüşmüştür. Evet, biatın sözlük manası ve şer'i ilimlerdeki
terim manası budur.
"Biat" lafzı, Akabe gecesinde94 Hz. Peygamber' e biat edilmesi hadisinde ve
Kur'an'da bahsedilen "ağaç altında"95 biat edilmesiyle ilgili ayette de geçmektedir. Yine
"halifelere biat" (bey'atü'l-hulafa) ve "biat yeminleri" (eymanu'l-bey'at) de biat lafzının
kullanımları arasındadır. Halifeler, sonraki halifeleri vasiyet ediyor ve insanlara da onlara
biat edeceklerine dair bütün yeminleri ettiriyorlardı. İşte insanlara ettirdikleri yemin-
94 Hz. Peygamber' in, peygamber olarak gönderilişinin on ikinci senesinde Medine'den gelen bir grup insanla Akabe denen yerde
görüşmüş ve bu kimseler Hz. Peygamber'e iman edip, canlarıyla ve rnallanyla onu koruyup davasına yardım etmek için
ona biat etmişlerdir.
95 Kur'an'da şöyle denmektedir: "Andolsun ki, o aDacın aHında sana biat ederlerken Allah mü'minlerden razı olmuştur.
Kalplerinde olanı bilmiş, onlara güven indirmiş ve onları pek yakın bir fetihle mükalallandırmıştır." {Fetih Süresi: 18).
Bu ayette bahsedilen biat, "Semre" ağacının altında yapılan "Rıdvan biatıdır." Hz. Peygamber hicretin altıncı yılında, 1400
Müslüman ile birlikte umre yapmak için Mekke'ye yola çıkmıştı. Ancak Kureyş'liler Müslümanları Mekke'ye sokmak istemediklerinden
karşılarına bir birlik çıkardılar. Savaşmak niyetinde olmayan Hz. Peygamber, Kuryeş'le anlaşmak için elçi olarak
Hz. Osman'ı onlara gönderdi. Hz. Osman'ın dönüşü gecikince, Hz. Peygamber bahsedilen ağacın altında, yanındaki 1400 sahabeden,
eğer Osman öldürülmüşse, ölünceye kadar Kureyş ile savaşmak üzere biat aldı. Daha sonra Hz. Osman gelmiş ve
Müslümanlarla Kureyş arasında Hudeybiye andlaşması yapılmıştır.