kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

-- IBN-I HALDON ---
290
Reşid'in çocukları arasında ise iyi olanlar olduğu gibi kötü olanlar da vardı. Daha sonra
onların çocukları geldi ve dini bir kenara bırakarak tamamen dünya zevklerine ve eğlencelere
gömüldüler. Böylece Allah onların yıkılmalarına izin verdi, yönetim Arapların elinde
tamamen çıktı ve başkaları onlar üzerinde hakimiyet kurdular. Allah zerre miktar haksızlık
yapmaz.
Bütün bu halifelerin ve hükümdarların yaşamlarını ve hakkı batıldan ayırma noktasındaki
farklılıklarını iyice araştırıp bunun üzerinde düşünen biri söylediklerimizin
doğru olduğunu görür. Mesudi, Emeviler hakkında (Abbasi halifesi) Cafer Mansur'dan
buna benzer bir rivayet nakleder. Amcaları, Cafer'in yanında hazır bulundukları bir sırada
Emevileri kötülediler. Bunun üzerine Cafer şöyle dedi: "(Emevi halifelerinden) Abdulmelik
zorba biriydi ve yapacağı hiçbir şeyden çekinmez ve aldırmazdı. Süleyman'ın ise
bütün derdi midesi ve uçkuruydu (şehvetiydi). Ömer (bin Abdülaziz) de körler arasında
bir şaşı gibiydi. Onların en iyisi Hişam'dı."
Yine Cafer şöyle diyor: "(Emeviler,) sahip oldukları yönetimi en güzel şekilde yürütmeye,
Allah'ın kendilerine bahşetmiş olduğu hükümdarlığı koruyup muhafaza etmeye
ve seviyesiz şeylerden kaçınıp üstün işlerle meşgul olmaya devam ettiler. Ta ki yönetime
bütün dertleri şehvetlerini ve zevkleri tatmin etmek olan oğulları gelene kadar. Bunlar
Allah'ın (kötülüklere dalanlar için hazırladığı) tuzak ve plandan gafil bir şekilde, halifeliğin
koruyuculuğunu bir tarafa bırakmışlar, başkanlığı hafife almışlar, onun hakkını
vermemişler, devleti yönetmekte zayıf kalmışlar ve Allah' a isyan anlamına gelen zevk ve
şehvetlerinin peşinden koşmuşlardır. Sonuçta Allah da onlardan üstünlüğü alıp onları alçaltmış
ve nimetlerini onlardan gidermiştir:'
Daha sonra Cafer, Abdullah bin Mervan'ı huzuruna getirtmiş ve Abdullah ona
Nube hükümdarı ile olan hikayesini anlatmıştır. Abdullah (Abbasilerin ilk başkanı) Seffah
döneminde kaçıp Nube topraklarına sığınmıştı. Şöyle diyor: "Bir müddet orada kaldıktan
sonra hükümdarları yanıma geldi ve yere çok değerli örtü serildiği halde o toprağın
üzerine oturdu. Ona dedim ki: Niçin örtünün üstüne oturmadın? Dedi ki: Ben hükümdarım
ve her hükümdarın üzerine düşen, Allah'ın büyüklüğü karşısında mütevazi
olmasıdır. Çünkü onu o makama Allah çıkarmıştır. Sonra şöyle dedi: Kitabınızda
(Kur'an'da) size haram kılındığı halde niçin içki içiyorsunuz? Dedim ki: Kölelerimiz ve
bize tabi olanlar cahilliklerinden dolayı buna cüret ediyorlar. Dedi ki: Bozgunculuk yapmak
size haram kılındığı halde niçin hayvanlarınıza ekinleri çiğnetiyorsunuz? Dedim ki:
Bunu cahilliklerinden ötürü kölelerimiz ve bize tabi olanlar yapıyor. Dedi ki: Kitabınızda
size haram kılındığı halde niçin ipek giyip altın takıyorsunuz? Dedim ki: Hükümdarlık
elimizden gitti ve biz de acernlerden (Arap olmayanlardan) yardım aldık. Sonra bunlar
bizim dinimize girdiler ve bizim hoş görmememize rağmen bunları kullandılar. Hükümdar
düşünceye dalmış gibi toprağa bir şeyler çiziyor ve "kölelerimiz, bize tabi olanlar,
acernler, dinimize girdiler" diye mırıldanıyordu. Sonra kafasını bana kaldırdı ve dedi
ki: Gerçek senin söylediğin gibi değil! Aksine siz Allah'ın size haram kıldıklarını helal kılan,
Allah'ın yasak kıldıklarını işleyen, hakim olduğunuz yerlerde zulmeden bir kavimsiniz.
Allah da sizden üstünlüğü aldı ve günahlarınızdan dolayı sizi alçalttı. Ben size azap
inmesinden ve siz ülkemde olduğunuz için azabın bana da ulaşmasından korkuyorum.
İhtiyaç duyduğun erzakları al ve ülkemden ayrıl:' Cafer bunları duyunca şaşırdı ve düşünceye
daldı.