kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

- MUKADDlME -
287
ve dini bir amaç için böyle yaptığını söylemesinden dolayı onu hatalı bulmamıştır. Eğer
maksat hükümdarlığı temelinden reddetmek olsaydı, Kisralara benzeyen kıyafeti konusunda
Muaviye'nin verdiği cevapla ikna olmaz, aksine onu, giymiş olduğu o kıyafetlerin
hepsini çıkartmaya teşvik ederdi. Hz. Ömer'in, "Kisralara mı özeniyorsun" sözüyle kastettiği,
Fars hükümdarlarının içinde bulundukları batıl uygulamalar, zulüm, haksızlık ve
Allah'tan gafil olma gibi durumlardır. Ancak Muaviye, böyle giyinmektek:i amacının, Fars
hükümdarlarının (Kisraların) batıl ve haksız uygulamalarına özenmek olmadığını, aksine
bundaki amacının Allah'ın rızasını kazanmak olduğunu söyleyince Hz. Ömer susmuştur.
Sahabelerin hükümdarlığı ve onun gelenek ve alışkanlıklarını reddetmelerinin sebebi
de onun batıla karışmasından sakınmak içindir.
Hz. Peygamber'e ölüm geldiği zaman, namaz kıldırması için Hz. Ebıl Bekir'i vekil
tayin etti. Namaz din işlerinin en önemlisi olduğu için, insanlar da -insanları şeriatın hükümlerine
göre yaşamaya yönlendirmek olan- halifelik için ondan razı oldular. O zaman
hükümdarlığın sözü bile geçmemiştir. Çünkü o dönemde hükümdarlık (içine daldıkları
batıl uygulamalarla) kafirlerin ve din düşmanlarının yaşayış ve yönetim şekliydi. Bu yüzden
Hz. Ebıl Bekir, Allah'ın dilemesiyle, dostunun (Hz. Peygamber'in) sünnetine tabi oldu
ve Araplar lslam üzere birleşip bir araya gelene kadar dinden dönenlerle savaştı.
Sonra halifeliğe Hz. Ömer'i vasiyet etti ve Hz. Ömer de onun yolunu takip etti.
Diğer milletlerle savaştı ve onlara üstün geldi. Araplara onların ellerindeki dünyalıkları
ve devletlerini almaya izin verdi ve onlardan bunları aldılar. Sonra halifelik Hz. Osman' a,
ondan sonra da Hz. Ali'ye geçti. Bunların hepsi de hükümdarlıktan kaçındılar ve ona götüren
yollardan uzak durdular.
lslam'ın (ruhlarındaki ve hayatlarındaki) tazeliği ve Arapların içinde bulundukları
bedevilik de onların böyle olmasını destekleyip kuvvetlendirdi. Çünkü onlar dünyanın
lüks ve şatafatından en uzak olan kavimdi. Bunun sebebi dünya nimetlerine dalmamaya
çağıran dinleri veya bedevilikleri ve vatanları değil, alışmış oldukları yaşamlarının ve geçimlerinin
zorluğudur.
Hiçbir kavim, Hicaz'daki Mudar Arapları kadar geçim darlığı içinde olmamıştır.
Çünkü bulundukları topraklar ziraata elverişli olmayan verimsiz yerlerdi. Ziraata elverişli
olan verimli ve bereketli topraklardan ise yararlanamıyorlardı. Çünkü bu yerlere hem
uzaktılar hem de Rebia kabilesi ve Yemen kabileleri tarafından sahiplenilmişlerdi. Bu
yüzden çoğu zaman akrep ve domuzlan böceği (osurgan böceği) yiyorlardı. Taş ile kanda
ezilip pişirilmiş deve derisini yemeleriyle övünüyorlardı. Yemeleri ve konutları açısından
Kureyş'in durumu da buna yakındı.
Araplar güçlerini (asabiyetlerini) Allah'ın onları lütfettiği Hz. Muhammed'in peygamberliği
sayesinde İslam dini üzere birleştirince, Farsların ve Rumların üzerine yürüdüler
ve Allah'ın, şaşmaz vaadiyle onlar için takdir ettiği topraklan talep ettiler. Böylece
onların ülkelerini ve dünyalıklarını (servetlerini) ellerinden alıp bolluğa ve refaha kavuştular.
Hatta bazı savaşlarda bir süvarinin payına otuz bin veya buna yakın altın düşüyor -
du. Bu şekilde sayılamayacak kadar çok mal ve servet ele geçirdiler. Bununla birlikte (lükse
dalmıyorlar), zorluk içindeki yaşayışlarına devanı ediyorlardı. Hz. Ömer elbiselerindeki
yırtıkları deriyle yamıyor, Hz. Ali de şöyle diyordu: "Ey altınlar ve gümüşler! Benden