kupdf.net_bn-i-haldn-mukaddime-icilt-clearscanpdf

YİRMİ YEDİNCİ FASIL
İmametin Hükmü Konusundaki
Şia Mezhepleri Hakkında
Bil ki, sözlük manası olarak şia; dost, taraftar ve yardımcı demektir. Fıkıh ve kelam
bilginlerinin terimlerinde ise Hz. Ali ve oğullarına -Allah onlardan razı olsun- tabi
olanları ifade etmek için kullanılır. Şiilerin hepsi, imametin (halifeliğin), ümmetin görüşüne
ve bu görevi üstlenecek kişinin onlar tarafından tayin edilmesine bırakılacak genel
işlerden biri olmayıp, aksine İslam dininin ana unsurlarından ve temel direklerinden biri
olduğu hususunda görüş birliği içindedirler. Dolayısıyla Hz. Peygamber'in, (kendisinden
sonra) imamet görevini kimin üstleneceğini (belirlemeyi) ihmal etmiş olması veya
bu işi ümmete havale etmiş olması mümkün değildir. Bilakis (kendisinden sonra) ümmete
imam olacak kişiyi belirlemiş olması gerekir. Yine imam olarak belirlemiş olduğu
kişi büyük ve küçük günahlardan korunmuş olacaktır.
İşte Hz. Peygamber' in imam olarak belirlediği kişinin Hz. Ali olduğunu söylüyorlar
ve buna ilişkin -sünnet alimlerinin ve şeriatı nakledenlerin bilmedikleri- nasslar (hadisler)
rivayet edip yine onları kendi mezheplerine göre yorumluyorlar. Oysa bunların
çoğu uydurma veya onları rivayet edenlerden dolayı şüpheli ya da onların bozuk yorumlarından
çok başka anlamlar taşımaktadır.
Onlara göre (Hz. Ali'nin imam olarak belirlendiğini gösteren) nasslar; açık ve kapalı
olmak üzere iki kısma ayrılır. Açık olan nasslardan (hadislerden) biri şudur: "Ben kimin
velisi (dostu) isem Ali de onun velisidir." Şöyle diyorlar: Buradaki velilik sadece Hz.
Ali'ye özgü kılınmıştır. Yine bunun için Hz. Ömer ona şöyle demiştir: "Erkek kadın bütün
mü'minlerin velisi oldun." Açık olan nasslardan bir diğeri ise Hz. Peygamber'in şu
sözüdür: "En iyi hüküm vereniniz Ali'dir:' İmamlığın ise Allah'ın hükümleriyle hükmetmekten
başka bir anlamı yoktur. Şu ayette itaat edilmeleri farz kılınan ulu'l-emr (emir sahipleri)
ile kastedilen de budur: ''Allah'a itaat edin, peygambere itaat edin, sizden olan
emir sahiplerine de." (Nisa Süresi, 59). Buradaki kasıt (onların verdikleri) hükümlerdir.