Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

ışıktan daha yavaş olduğunu bulmak zor değildi. Böylelikle
aşağıda görülen mantık zincirine dayalı bir ışık ve ses
teorisi oluşturdular:
1 Bir şimşek çakması ışık ve ses yaratır.
2. Işık ya çok hızlı ya da sonsuz hızlı bir şekilde bize
gelir.
3. Şimşek çakmasını ya anında ya da çok kısa bir süre
içinde görürüz.
4. Ses daha yavaş bir hızda ilerler (yaklaşık saatte
1000 km.).
5. Bu yüzden şimşeğe olan uzaklığımıza göre gök gürültüsünü
bir süre sonra duyarız.
Yine de ışığın hızı ve sonlu mu yoksa sonsuz mu olduğu
sorusu, Dünya’nın en büyük beyinlerini yormaya devam
etti. M.Ö. IV. yüzyılda Aristoteles, ışığın sonsuz hızda
ilerlediğini iddia etti; böylece olay ve olayın gözlemlenmesi
aynı anda oluyordu. M.S. XI. Yüzyılda İbn-i Sina ve
İbn-i Heysem, ışığın hızının son derece hızlı olmasına rağmen
sonlu olduğunu bu yüzden olayları gerçekleştikten
bir müddet sonra görebildiğimizi iddia ettiler.
Bariz bir şekilde görüş ayrılığı yaşanıyordu ama her
iki şekilde de tartışma felsefi boyutta kaldı. Ta ki 1638’de
Galileo, ışığın hızını ölçmek için bir yöntem önerene kadar.
Ellerinde fenerler ve kapaklarla iki gözlemci birbirinden
uzak yerlerde durur. Birinci gözlemci, İkinciye fenerle
bir işaret gönderir ve ikinci de işareti görür görmez başka
bir işaretle karşılık verir. İlk gözlemci, böylece gönderdiği
ve aldığı işaretlerin arasındaki zamanı ölçerek ışığın hızı
üzerine bir tahmin yapabilir. Maalesef Galileo o tarihlerde
kör olmuştu ve ev hapsindeydi, bu yüzden bu deneyi hiç
gerçekleştiremedi.
Galileo öldükten yirmi beş sene sonra, 1667’de Floransa’nın
ünlü Deney Akademisi topluluğu, Galileo’nun fikrini
denemeye karar verdi. İlk önce iki gözlemci birbirlerine
çok uzak mesafede durmadılar. Biri diğerine işaret verdi
88