Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

modeli tablodaki kriterlerden biri olan sağduyuyla uyumlu
olmasa da, daha önce de dediğimiz gibi sağduyunun bilimle
aslında pek bir ilgisi yoktur.
Bu andan sonra, tarihteki tüm astronomlar Güneş
merkezli evren modelini kabul etmeliydi, ama böyle bir
değişim olmadı. Astronomların çoğu hayatları boyunca evrenin
sabit olan Dünya’nın etrafında döndüğüne inanmıştı
ve Güneş merkezli evren modelini kabul etmek için gerekli
entelektüel ve duygusal sıçramayı yapamıyorlardı.
Astronom Francesco Sizi, Galileo’nun Jüpiter'in uydularıyla
ilgili argümanını ve Dünya’nın evrenin merkezi olmadığını
duyduğu zaman garip bir karşılık verdi: “Bu uydular
çıplak gözle görülemezler, bu yüzden Dünya üzerinde
bir etkileri olamaz. Böylece gereksizdirler, ve var olmamaktadırlar.”
Filozof Giulio Libri, benzer biçimde mantıksız
bir tavır takındı ve teleskopla gökyüzüne bakmayı bile
reddetti. Libri öldüğü zaman Galileo, onun en azından
şimdi cennete giderken Güneş lekelerini, Jüpiter'in aylarını
ve Venüs’ün safhâlârım görebileceğini söyledi.
Cizvit matematikçilerinin Güneş merkezli evren modelinin
çok daha doğru olduğunu tasdik etmelerine rağmen,
Katolik Kilisesi benzer bir şekilde Dünya’nın evrenin
merkezinde olduğu görüşünü değiştirmek istemiyordu.
Teologlar, Güneş merkezli evren sisteminin daha iyi
hesaplamalar yapmak için kullanışlı olduğunu kabul ediyor
ama gerçeği yansıttığını reddediyorlardı.
Ancak Kopernikçiler Güneş merkezli modelle bu kadar
iyi hesaplamalar ve tahminler yapılmasının sebebinin
gerçekten de Dünya’nın Güneş’in etrafında dönmesi olduğunu
savunmaya devam ediyorlardı. Doğal olarak Kilise
katı bir tepkiyle karşılık verdi. Şubat 1616’da Engizisyon’a
danışmanlık yapan bir komite Güneş merkezli evren
modelini kabul etmenin resmi olarak sapkınlık ve Kilise’ye
karşı küfür olduğunu ilan ettiler. Bu kararın sonucu
olarak Kopernik’in De Revolutionibus eseri basıldıktan
altmış üç yıl sonra yasaklandı.
71