Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

Aslında Keplerin Güneş sisteminin yeni modelindeki
ikinci ve üçüncü önermeler, gezegenlerin elips şeklinde
hareket ettiğini söyleyen ilk önermenin bir sonucudur.
Elipsler ve elipslerin nasıl oluştuğu hakkında biraz bilgimiz
olunca bunun sebebini anlayabiliriz. Elips çizmenin
bir yolu, Şekil 13’te gösterildiği gibi, iki raptiyeyle bir ipi
kağıda sabitlemektir. Ardından bir kalemle ip gerilir. İp
gergin kalacak bir şekilde kalemi kağıdın üzerinde sağa
sola oynatırsanız bir elips çizersiniz. İpin boyu ve raptiyeler
sabittir, bu yüzden elipsin bir tanımı da iki merkez
noktasına uzaklıkları toplamı eşit olan noktalar kümesidir.
Raptiyelerin konumlarına elipsin odakları denir. Gezegenlerin
izlediği eliptik yörüngelere göre Güneş elipsin
merkezinde değil bu iki odaktan birinde durmaktadır. Bu
yüzden kimi zaman gezegenler sanki düşüyormuş gibi
Güneş’e daha fazla yaklaşırlar. Bu düşme süreci boyunca
gezegenler hızlanır, ve Güneş’ten uzaklaştıkça da yavaşlar.
Kepler yaptığı matematiksel hesaplarla, Güneş etrafında
hızlanıp yavaşlayarak eliptik yolculuk yapan bir gezegenle
Güneş arasında bir doğru olduğunu varsayarsak
eşit zamanlarda eşit bir alanı tarayacağını göstermiştir.
Bu soyut düşünce Şekil 14’te gösterilmiştir, ve gezegenlerin
sabit hızda olduğunu düşünen Kopernik’in aksine, gezegenin
yörüngesinde hızını değiştirdiğini kanıtlar.
Elips geometrisi antik Yunan’dan beri araştırılıyordu.
Peki gezegenlerin yörüngesinin elips şeklinde olabileceğini
neden daha önce kimse düşünmemişti? Bunun önemli
bir sebebi daha önce değindiğimiz gibi astronomların diğer
bütün olasılıkları göz ardı etmelerini sağlayan daire
şeklinin kutsallığıydı. Ancak bir diğer sebepse gezegenlerin
yörüngelerinin çoğunun sadece biraz eliptik olmalarıydı,
bu yüzden titizlikle gözlemlenmedikleri sürece daire
gibi görünüyorlardı. Yörüngelerin daireye ne kadar yakın
olduklarını hesaplamanın en iyi yolu, majör eksenin uzunluğunu
minör eksenin uzunluğuna bölmektir. Dünya’mn
60