Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

Bu bağımsızlığı vurgulamak istercesine 1988’de Papa
II. John Paul: “Hıristiyanlığın haklılığı kendi içindedir ve
bilimden özür dileme ihtiyacını duymaz.” demişti. Ardından
1992’de Vatikan, Galileo’yu yargılamakta haksız
olduğunu itiraf etti. Güneş merkezli evren düşüncesini
savunmak sapkınlık olarak algılanıyordu, çünkü İncil’de
“Tanrı Dünya’yı bir temele oturtmuştur ve bu temel yerinden
oynamaz” deniyordu. Ancak on üç yıl süren bir
araştırmadan sonra Kardinal Paul Poupard, Galileo’nun
mahkemesinde bulunan teologların “İncil’de yatan metafizik
anlamları kavrayamadığını”, söyledi. 1999’da da Papa
Polonya ziyaretinde Kopernik’in mezarını ziyaret
ederek onun bilimsel başarılarını överek, bilim ve din
arasında yüzyıllardır süren kavgayı sembolik olarak bitirdi.
Belki de Kilise’nin yeni tolerans seviyesinden cesaret
alarak bazı kozmologlar, Big Bang modelinin felsefi açılımlarını
araştırmaya başladı. Örneğin Big Bang modeli
evrenin sıcak ve yoğun bir noktadan başlayıp bugün gördüğümüz
galaksilere ve yıldızlara dönüştüğünü söylemektedir.
Bu kaçınılmaz bir sonuç mudur, yoksa evren başka
bir şekilde de gelişebilir miydi? Kraliyet astronomu Martin
Rees, bu konuyu Sadece Altı Sayı adındaki kitabında
araştırır. Kitabında, Rees evrenin yapısının aslında yerçekimi
kuvveti gibi sadece altı parametreye bağlı olduğunu
söyler. Bilim adamları her bir parametreyi ölçebilir ve sonucunda
altı sayı elde ederler. Rees, evren yaratıldığı zaman
bu sayılar farklı olsaydı neler olacağını sorgular. Örneğin
çekim kuvveti daha yüksek olsaydı yıldızlar çok daha
çabuk şekillenirdi.
Rees’in _ olarak gösterdiği bir sayı, proton ve nötronları
birbirlerine bağlayan kuvveti temsil etmektedir. _ sayısı
ne kadar yüksek olursa nükleonları birbirlerine bağlayan
kuvvet o kadar güçlü olur. Ölçümlerin gösterdiğine
göre _ = 0.007’dir ve eğer bu rakam farklı olsaydı sonuçları
felaket olurdu. Eğer _ = 0.006 olsaydı çekirdek bağ kuvveti
biraz daha zayıf olurdu ve hidrojenin döteryuma dö­
442