Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

bir bölgeden çıkmış olması beklenirdi. Daha kısa bir dalga
boyuna sahip radyasyonun ise daha az yoğun bir bölgeden
çıkmış olması gerekirdi. Eğer astronomlar CMB radyasyonunda
bu tür dalga boyu değişikliklerini gözlemleyebilirlerse
evrenin ilk halinde yoğunluk farklılıkları olduğunu
ve bunların da galaksileri oluşturduğunu söyleyebilirlerdi.
Böylece Big Bang teorisinin inanıhrlığı artardı.
Penzias ve Wilson, CMB radyasyonun var olduğunu
ve beklenen dalga boyunda olduğunu kanıtlamıştı, ama
artık astronomlar, bu dalga boyunu daha hassas bir şekilde
ölçüyor ve farklı yönlerden gelen CMB radyasyonunun
farklı dalga boylarında olduğunu göstermeye çalışıyorlardı.
Maalesef, nereden gelirse gelsin CMB radyasyonunun
dalga boyu aynı gözüküyordu. Evrenin ilk halinde her yer
birbirine çok benzediği için bu dalga boylarının birbirlerine
çok benzemesi gerekiyordu, ama dalga boyları birbirlerine
çok benzemekten öte tıpatıp aynıydı. Dalga boyunda
en ufak bir artış veya azalış gözlemlenememişti.
Sabit Evren modelini savunanlar, bu olumsuz sonuçları
bir fırsat olarak gördüler, çünkü günümüzde gözlemlenen
CMB radyasyonunda hiçbir dalga boyu farklılığı olmaması,
evrenin ilk halinde hiçbir yoğunluk farkı olmadığı
anlamına geliyordu. Bu da Big Bang modelinin günümüzde
gördüğümüz galaksileri açıklayamıyor olması demekti.
Ancak bilim adamlarının çoğu hiç panik yapmadı.
Farklılıkların olduğunu ama kullandıkları teknolojinin bu
farklılıkları ölçemeyecek kadar ilkel olduğunu iddia ettiler.
Bu aslında mantıklı bir argümandı. Örneğin bu kitabın
basılı olduğu kağıt son derece pürüzsüz gözükmektedir
ama Şekil 99’da gösterildiği gibi yeterince hassas ekipmanlarla
baktığımız zaman yüzeyindeki farklılıklar ortaya
çıkar.
1970’lere gelindiğinde, son teknoloji ekipmanlar, CMB
radyasyonunun dalga boyunu l ’e 100 boyutlarında inceleyebilecek
hassaslığa gelmişti, ama yine de hiçbir farklılık
algılanamıyordu. Yine de % l ’den daha ufak seviyede fark-
411