Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

ni ilkeyi kullanarak bir varsayımda bulunmuş ve haklı
çıkmıştı. Çok büyük bir dehanın zafer anıydı.
Sonunda Hoyle, helyumun berilyuma, ardından da
karbona dönüştürülebileceği mekanizmayı çözmüştü.
Karbonun yaklaşık 200,000,000 °C sıcaklıklarda, Şekil 53
(b)de gösterildiği gibi üretildiğini kanıtlamıştır. Bu aslında
çok yavaş bir süreçti ama milyarlarca yıldız, milyarlarca
yıl boyunca önemli ölçülerde karbon üretebilirdi.
Karbonun üretilmesi açıklanınca evrendeki diğer elementlerin
de oluşmasını sağlayan diğer nükleer tepkimeler
açıklanmış oldu. Hoyle, atom çekirdeği sentezi problemini
çözmüştü. Bu Sabit Evren modeli için büyük bir başarıydı,
çünkü artık Hoyle sözde galaksiler arasında yaratılan
basit maddelerin birleşerek yıldızlara ve galaksilere
dönüşeceğini, böylelikle de daha ağır elementlerin üretildikleri
ocaklar olacağını söylüyordu. Hoyle’un çalışmaları,
evrenin yaratılmasından hemen sonra ortaya çıkan helyum
ve hidrojen elementlerinden ağır elementlerin nasıl
ortaya çıktığını açıklayamayan Big Bang teorisi için de
büyük bir adımdı.
İlk bakışta atom çekirdeği sentezi probleminin çözülmesi,
iki teori arasında bir beraberliğe neden olmuş gibi
görünebilir. Sonuçta hem Sabit Evren, hem de Big Bang
modeli ağır elementlerin varlığını yıldızlarda yaşanan süreçle
açıklayabiliyordu. Ancak yine de Big Bang iki teori
arasında daha güçlü olanıydı, çünkü hidrojen ve helyum
gibi hafif elementlerin bolluklarını daha tatmin edici bir
şekilde açıklayabiliyordu.
Helyum, hidrojenden sonra evrendeki en hafif ve en
sık rastlanan ikinci elementtir. Yıldızlar hidrojeni helyuma
dönüştürürler ama bu işlem çok yavaşça olur, yani Big
Bang teorisine göre günümüzde var olan helyum oranının
sebebi yıldızlar olamaz. Ancak Gamow, Alpher ve Herman,
günümüzdeki helyum oranının Big Bang’den hemen sonra
hidrojenin helyuma dönüştürülmesiyle ortaya çıkabileceğini
göstermişti. En son yapılan Big Bang hesaplamaları
helyumun, evrendeki atomların %10’unu oluşturması
364