Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

laşma hızı “gerçek” olarak alınabilirdi ancak bu gerçekleri
ortaya koyan uzun mantık zinciri ve gözlemler yüzünden
eleştiriye açıktı. Öncelikle galaksinin uzaklaşma hızını
ölçmek için galaksilerden gelen sönük ışıkların algılanması
ve yolculukları boyunca uzayda veya Dünya’nın atmosferinde
nasıl değiştikleri veya değişmedikleri üzerine
tahminler yapılması gerekiyordu. İkincil olarak ışığın dalga
boyu ölçülmeliydi ve ışığı yayan atomların tanımlanması
gerekiyordu. Üçüncü olarak spektrumdaki kaymanın
tanımlanması gerekliydi ve Doppler etkisi kullanılarak
düşüş hızı ile ilişkilendirilmeliydi. Son olarak da
astronomlar, kullanılan ekipmanlardan kaynaklanabilecek
hataları da hesaba katmak zorundaydı. Bu işlemin
birçok parçası vardı ve astronomlar her bir adımda hiçbir
hata yapmadıklarından emin olmak zorundaydılar. Aslında
galaksilerin hızlarının ölçümü kozmolojide kesinliğe en
yakın gerçeklerdendi çünkü diğer alanlarda yürütülen
mantık zincirleri ve gözlem süreçleri çok daha uzun ve çetrefilliydi.
Big Bang veya Sabit Evren modelini destekleyecek kesin
nihai kanıtların yokluğunda bilim adamları içgüdülerine
güvenmek veya teorileri savunanların kişiliklerini
değerlendirmek zorunda kalmışlardı. Yirminci yüzyılın en
önemli kozmologlarından biri olacak olan; Stephen Hawking,
Roger Penrose ve Martin Rees gibi bilim adamlarını
yetiştirecek olan Dennis Sciama için durum tam bu şekildeydi.
Sciama Hoyle, Bondi ve Gold’dan çok etkilenmişti
ve “benim gibi bir genç için çok önemli ve etkileyiciydiler”
diyordu.
Sciama aynı zamanda onların teorisinin belirli felsefi
özelliklerinden de etkilenmişti: “Sabit Evren teorisi, fizik
kanunlarının gerçekten de evrenin içeriğini belirleyebileceği
olasılığını öne sürüyordu çünkü bu teoriye göre evrenin
tüm bileşenleri kendilerini yenilemek zorundaydı...
Kendini yenileme mecburiyeti sayesinde ilk kez, maddelerin
neden böyle olduğu sorusunu ‘çünkü her zaman böyleydileb,
demeden cevaplayabilecektik.”
335