Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

tasavvuru geliştirdi. Tıpkı Dead o f Night filminde olduğu
gibi zamanla gelişen ama hiç değişmeyen bir evren olabileceğini
hayal etti.
Gold’un ilk bakışta paradoks gibi görünen bu fikrini
detaylı bir şekilde açıklamadan önce gelişen değişmezlik
konseptinin her yerde bulunduğunu söylemekte fayda var.
Hoyle, sürekli akıp giden ama neticede hiç değişmeyen bir
nehir örneğini vermişti. Ayrıca lentiküler altokümülüs adı
verilen bir bulut çeşidi vardır ve bu bulutlar şiddetli rüzgârlarda
bile dağların tepelerinde kalırlar. Nemli hava buluta
doğru yukarı çıkar, soğur, yoğunlaşır yeni damlacıklar
oluşturur ve bulutun bir parçası olur. Aynı anda bulutun
öteki yüzünde rüzgâr; su damlacıklarının bir kısmını
sürükler, yağmur olarak aşağıya yağmasını sağlar, ardından
yağmur damlaları tekrar ısınır ve buharlaşır. Buluta
her saniye yeni damlacıklar eklenir ve çıkar, ama genel
anlamda bulut hiç değişmez. Kendi bedenlerimiz bile bu
harmoniyi göstermektedirler; bazı hücrelerimiz ölürken,
yerlerine diğerleri gelir ve onlar ölürken de yine yeni hücreler
oluşur ve bu döngü böyle devam eder. Hatta her birkaç
senede bir, tüm hücrelerimiz değişmiş olur ama yine
de aynı kişi olmaya devam ederiz.
Peki nasıl oldu da Gold, bu sürekli gelişme ama hiç
değişmeme prensibini tüm evrene uyguladı? Sürekli gelişim
barizdi, çünkü evren sürekli genişliyordu. Eğer genişlemenin
dışında olan bir şey yoksa evren, zamanla değişir
ve daha az yoğun olurdu. Big Bang modelini savunanların
iddiası da buydu. Ancak Gold evrenin genişlemesine bir
ikinci özellik ekledi. Evrenin yoğunluğunun azalmasını
engelleyen ve genelde evrenin hiç değişmemesini sağlayan
bir özellik. Bu fikre göre evren birbirinden uzaklaşan galaksiler
arasında yeni madde üretiyor ve evrenin genel yoğunluğu
bu şekilde sabit kalıyordu. Böyle bir evren genişler
ve gelişir, ancak görünüşte bir değişim olmaz ve ebedi
olur. Genişlemeyle tüketilen bir evren yeniden dolduruluyordu.
3 19