Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

sindeki her maddeyi açıklamak mümkündü. Örneğin iki
hidrojen ve bir oksijen atomu birleşip suyu yani E^O’yu
oluşturuyordu. Ancak Curieler bazı atomların içinde inanılmaz
bir enerji kaynağı olduğunu göstermişlerdi ve periyodik
cetvel bu durumu açıklayamıyordu. Aslında kimse
bir atomun içinde olan biteni tam anlamıyla bilmiyordu.
On dokuzuncu yüzyıl bilim adamları atomu basit bir küre
olarak düşünmüşlerdi ama radyoaktiviteyi açıklayabilmek
için atomun biraz daha karmaşık olduğunu kabul etmek
gerekiyordu.
Bu problemi çözmeye uğraşan fizikçilerden biri de Yeni
Zelandab Ernest Rutherford’dı. Meslektaşları ve öğrencileri
tarafından çok seviliyordu ama aynı zamanda çok
otoriter, kibirli ve asabi bir kişiliğe sahipti. Örneğin Rutherford,
tek önemli bilim dalının fizik olduğunu söylüyordu.
Evrenin derin ve anlamlı bir açıklamasının sadece fizikle
anlaşılabileceğini düşünüyordu; diğer bilim dalları
ise ona göre ölçüm yapmak ve kataloglamakla meşguldü.
Bir keresinde: “Bilim, fizik ve pul koleksiyonculuğu olarak
ikiye ayrılır” demişti. Ancak 1908’de Nobel Komitesi kendisine
kimya ödülünü verince tükürdüğünü yalamak zorunda
kaldı.
1900’lerin başında Rutherford araştırmalarına başladığı
sırada atom algısı on dokuzuncu yüzyıldaki halinden
çok az değişmişti. Atomların eksi ve artı yüklü iki bileşkeni
olduğuna inanılıyordu. Zıt kutuplar birbirlerini çektikleri
için bu maddeler atomun içinde sabit kalıyordu. Ardından,
1904’te Cambridgeli fizikçi J. J. Thomson, atom
pudingi modeli olarak bilinen bir model önerdi. Şekil
69’da gösterildiği gibi, bu modele göre negatif yüklü partiküller
pozitif yüklü hamur gibi bir maddenin içinde yer
alıyordu.
Radyoaktivitenin bir çeşidinde pozitif yüklü olduğu
görülen alfa partiküllerinin salındığı alfa radyasyonu yayılır.
Zamanın bilim adamları, bunu atomun pozitif yüklü
hamurunun bir kısmının parçalanıp atılması olarak yorumluyordu.
Bu hipotezi ve atom pudingi modelini test et-
267