Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

Bilim iki eşgüdümlü yol sayesinde ilerler; teori ve deney.
Teorisyenler doğanın nasıl işlediğini düşünüp gerçeğin
modellerini çıkarmaya uğraşırlarken deneyciler, bu
modelleri gerçeklerle kıyaslayıp doğruluklarını araştırırlar.
Kozmoloji’de Einstein, Friedmann ve Lemaitre gibi teorisyenler
evrenin farklı modellerini oluşturdular; ancak
bu modellerin geçerliliğini denemek çok sorunlu bir işlemdi;
tüm evreni kapsayan bir deney nasıl yapılabilirdi ki?
İş deney yapmaya gelince kozmoloji ve astronomi, bilimin
diğer dallarından ayrılır. Biyologlar araştırdıkları
organizmalara dokunabilirler, elleyebilirler, hatta koklayabilirler
bile; kimyagerler araştırdıkları kimyasallar
hakkında daha fazla şey öğrenmek için onları ısıtabilir,
yakabilir ve başka kimyasallarla birleştirebilirler; ve fizikçiler
de bir sarkacın ucuna daha fazla ağırlık koyarak
veya ipini kısaltarak özelliklerini araştırabilir. Fakat astronomlar
sadece izleyebilirler, çünkü uzaydaki gezegen ve
yıldızların çoğu o kadar uzaktadırlar ki sadece Dünya’ya
gelen ışıkları incelenebilir. Birçok farklı deney yapabilmenin
yerine astronomlar sadece pasif bir şekilde gözlemleyebilirler.
Başka bir deyişle, bakabilirler ama elleyemezler.
Bu büyük kısıtlamaya rağmen astronomlar, evren ve
içindekiler hakkında inanılmaz keşifler yapabilmişlerdir.
Örneğin 1967 yılında İngiliz astronom Jocelyn Bell, pulsar
adında yeni bir yıldız türü bulmuştur. Kayıt çizelgesinde
düzenli aralıklarla gelen ışık sinyalini ilk gördüğü zaman
“KYA” (Küçük Yeşil Adamlar) olarak işaretledi, çünkü bu
big hangin romanı 161/11