Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

Yıldızın Dünya’dan
görünen konumu
Şekil 26: Einstein yıldız ışığının Güneş tarafından nasıl büküldüğünü
gözlemleyip genel izafiyet teorisini ispatlamayı umuyordu.
Dünya ve uzayın derinliklerindeki yıldızın arasında Güneş var, ve
Güneş’in yıldızın görünmesini engellemesi gerekir. Ancak Güneş’in
uzayzamanda oluşturduğu çukur, yıldızın ışığının kırılmasını ve
Dünya’ya ulaşmasını sağlıyor. İçgüdülerimiz bize ışığın düz bir çizgide
yolculuk ettiğini söyler ve biz de ışığın geldiği yöne baktığımız
zaman yıldızın gerçekte olduğundan farklı bir yönde olduğunu düşünürüz.
Einstein’ın genel izafiyet teorisi Nevvton’m yerçekimi kanunundan
daha büyük bir bükülme tahmin ettiği için, ışığın kırılma
derecesine bakarak hangi teorinin daha doğru olduğunu bulabiliriz.
nın fark edilir boyutlarda olacağını gösteriyordu. Örneğin
Güneş’in arkasında ve görüş açımızın dışında yer alan bir
yıldızı, Şekil 26’da gösterildiği gibi göremememiz gerekir.
Ancak, Güneş’in devasa çekim gücü ve uzayzamanın bükülmesi
uzaktaki bir yıldızdan gelen ışık hüzmesinin
Dünya’dan görülebilecek bir şekilde bükülmesine yol açar.
Hâlâ Güneş’in arkasında bulunan yıldız, Güneş’in hemen
kenarındaymış gibi görünür. Asıl konumundan görünürdeki
konumuna olan mesafe çok az da olsa Newton’m mı
yoksa Einstein’ın mı haklı olduğunu gösterecektir, çünkü
Newton’ın sistemi, Einstein’ın tahminine oranla çok daha
az bir kırılma olacağını öngörmüştür.
Ancak bir problem vardı: ışığı Güneş tarafından kırılan
ve Güneş’in yanında görünen bir yıldızın görülmesi yine
imkânsız olurdu çünkü Güneş çok parlaktı. Aslında
Güneş’in etrafındaki bölgede her zaman yıldızlar vardır
big bang’in romanı 129/9