Simon Singh - Big Bang'in Romanı-Büyük Patlama ve Evrenin Başlangıcı

22(a)’da gösterildiği gibi birbirinden 1.8 metre ayrı iki paralel
ayna arasında gidip gelen bir ışık hüzmesidir. Ayna
arasında gidip gelen ışık yansımaları zamanı ölçmek için
idealdi, çünkü ışık hızı sabittir ve değişmez. Işık hızı 300
000 000 m/s’dir (bu rakamı 3 x 108 m/s şeklinde yazabiliriz).
Her bir tık ışık hüzmesinin bir aynadan çıkıp diğerine
çarparak geri dönmesi olarak tanımlanırsa Alice her
tık arasındaki zamanı, aşağıdaki formüle göre algılayacaktır:
Zaman^ice _ uzakhk: - 3.6 m = 1.2 x 10'8 s
hız
3 x 108 m/s
Alice, düz bir doğrultuda sabit bir hızla ilerleyen bir
trene biner. Her tık için geçerli olan zamanın aynı kaldığını
görür. Hatırlarsanız Galileo’nun izafiyet prensibine göre
kendisiyle birlikte hareket eden nesnelere bakarak insan
hareket edip etmediğini anlayamaz.
Bu arada Alice’in arkadaşı Bob, Alice’in treni Bob’un
yanından ışık hızının %80 ile yani 2.4 x 108 m/s hızla geçerken
bir istasyonda sabit bir şekilde beklemektedir (Alice’in
treni gayet ekspres bir trenmiş) Bob, Alice ve saatini
kompartımanın penceresinden görür, ve onun gördüğü kadarıyla
Şekil 22(b)’de gösterildiği gibi saatin ışık hüzmesi
açılı bir şekilde ilerler. Işığın yukarıya ve geri aşağıya hareketini
görür ama onun bakış açısında ışık, aynı zamanda
trenle birlikte yanal bir hareket de yapar.
Başka bir deyişle, ışık hüzmesi aşağıdaki aynadan ayrılıp
yukarıdaki aynaya vurana kadar saatin konumu
trenle birlikte ilerlemiş, bu yüzden de ışık daha uzun olan
diyagonal bir yol izlemek zorundadır. Hatta Bob’un perspektifine
göre ışık hüzmesi yukarıdaki aynaya vurana dek
tren 2.4 metre ileri gitmiştir, bu da diyagonal olarak ışık
hüzmesinin yukarıya doğru 3 metre gitmesi gerektiğini,
toplamda da 6 metre gitmesi gerektiğini gösterir. Einstein’a
göre ışık hızı tüm gözleyenler için aynı olduğuna göre,
108