Çarçuba 3.Sayı

ve erken yaşlarda boşanmış bir ailede yaşayan çocukların daha fazla suça itildiği sonucuna
ulaşmıştır. Buna göre daha büyük yaşlarda ebeveynleri boşanan çocuklar durumdan daha az
etkilenmekte ve daha az suç işleme davranışı göstermektedir. Ek olarak boşanma ya da ebeveynin
kaybı durumunda erkeklerin daha fazla zorlandıkları ve daha faza suça yönelim gösterdikleri dikkati
çekmektedir. (Sabrina ve Suminar, 2020; Sogar, 2017)
İncelenen beş çalışmadan üçü aile birliğinin boşanma yoluyla bozulmasının diğer bir ya da her iki
ebeveynin de ölümü, evlatlık olma, babanın uzakta çalışması gibi durumlardan daha etkili bir
değişken olduğunu ortaya koymaktadır. (Spohn ve Kurtz, 2011; Boccio ve Beaver, 2017; Sabrina ve
Suminar, 2020). Bu bilgiler ışığında artan boşanma oranlarının suça sürüklenen çocuk sayısını da
artıracağı sonucuna da ulaşılabilir.
KAYNAKÇA
Akgöz, S., Ercan, İ., & Kan, İ. (2004). Meta-analizi. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30(2), 107-112.
Akıntürk, T. (1998). Türk Medeni Hukuku. 2. Cilt, Aile Hukuku. Ankara, s. 8.
Ayaz, M., Ayaz, A.B., Soylu, N. (2012). Çocuk ve ergen adli olgularda ruhsal değerlendirme. Klinik Psikiyatri Dergisi, 15:33–40.
Boccio, C. M., & Beaver, K. M. (2017). The Influence of Family Structure on Delinquent Behavior. Youth Violence and Juvenile Justice, 154120401772783.
Butterworth, G. (2014). Principles of developmental psychology: An introduction. Psychology Press.
Cairns, R. B. (1998). The making of developmental psychology.
Canary, H., & Canary, D. (2013). Family conflict: managing the unexpected. Oxford: Polity Press.
Cansel, E. (1991). Sosyal Devlet ve Aile. Aile Yazıları II, Kültürel Değerler ve Sosyal Değişme. Bilim Serisi 5/2. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları, Ankara, s. 53.
Çağatay P. Meta-analiz ve Sağlık Bilimlerinde bir Uygulaması (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 1994.
Göker, Z., Hesapçıoğlu, S.T., Sarp, S.K., Kandil, S. (2006). KTÜ Tıp fakültesi çocuk–ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine son iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi.
Adli Tıp Dergisi, 20(3):1–5.
Gruen, A. (2003). Normalliğin Deliliği Hastalık Olarak Gerçekçilik: İnsandaki Yıkıcılık Üzerine Bir Kuram, (Çev.:İ. İgan), Çitlembik Yay., İstanbul, 2003, s. 17-61.
Grusec, J.E., & Davidov, M. (2007). Socialization in the family: The roles of parents. In J.E. Grusec and P.D. Hastings (Ed.), Handbook of socialization: Theory and research
(pp.284-309). New York: The Guilford Press.
Köse, S., Aslan, Z., Başgül, S., Şahin, S., Yılmaz, Ş., Çıtak, S., ve ark. (2011). Bir eğitim ve araştırma hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgular. Anadolu Psikiyatri
Derg, 12:221–225.
Kroh, O. (1927). Psychologie des Grundschulkindes, Langensalza.
Piang, T. B., Osman, Z. J., & Mahadir, N. B. (2017). Structure or relationship? Rethinking family influences on juvenile delinquency in Malaysia. Asia-Pacific Social Science Review,
17(2), 171-184.
Price, S. J., & McKenry, P. C. (1988). Divorce. Sage Publications, Inc.
Resmi Gazete. (2015). Çocuk Koruma Kanunu. 3/7/2005 tarih 5395 no’lu kanun. Ankara, T.C. Başbakanlık.
Sabrina, S. A., & Suminar, D. R. (2020). DIFFERENCES IN JUVENILE DELINQUENCY CAUSED BY FATHER ABSENCE. PalArch's Journal of Archaeology of Egypt/Egyptology, 17(4),
2284-2292.
Shorten, A., & Shorten, B. (2013). What is meta-analysis? Evidence-Based Nursing, 16:1, 3-4.
Sogar, C. (2017). The influence of family process and structure on delinquency in adolescence—An examination of theory and research. Journal of Human Behavior in the Social
Environment, 27(3), 206–214.
Spohn, R. E., & Kurtz, D. L. (2011). Family Structure as a Social Context for Family Conflict. Criminal Justice Review, 36(3), 332–356.
Swingewood, A. (1998). Sosyolojik Düşüncenin Tarihi, (Çev.: O. Akınhay), Bilim ve Sanat Yay. Ankara, s. 56
TÜİK, (2018). Güvenlik birimine suça sürüklenme ile gelen veya getirilen çocuk sayısı. Ankara, Türkiye İstatistik Kurumu.
Uygur, N., Türkcan, S., Geyran, P. (1994). Adli psikiyatride çocuk ve ergen suçları. Düşünen Adam, 7(3):20–24.
Yavuzer, H. (2005). Çocuk psikolojisi (27. Baskı). Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.
34