YukEdebiyatKasımAralık2021

Havariye Sır Verme
Osman Usta
Sayfa 84
Yerde görmüşler beni rüzgârsız fakat ağaçlı bir sabah
Şahidimdir kara kavak kargaları
Muhbir ismiyle nam salan bütün insanlar da
İşkillenmiş, işleri bu ya
Yüzüme kapanmış el kapıları, eyvah!
Ben zaten hiç göklerde olmadım desem
Buna sadece gök inanır.
Korkmuyorum, vurun yüzüme sözlerinizi
Çağlar ötesinden atamın giydiği ömür hırkasının tozları silkinsin
Vurun, irkilsin davul tokmağının üveyliğinden üşenen sesler
Sahi ağaçlara hükmeden kuşlar nerede
Söndü güneş, çilede bütün yuvalar, eyvah!
Ben bu sözü atamdan duymuştum
Bir düştür bu dünya benliğin viranelerinde.
Bu hayatın içinde beni teşhis etmek kolaydır
Kolaydır, her coğrafyada kendi yükseğinde olmak
İlk cinayeti işleyenin utandığı kargayı düşünün bir de
Bir de havarinin dün akşam ne yediğini
Dikenleri kaldırın yollardan, eyvah!
Ben haini susmasından tanırım, zira
Suskunluk zordur taş olmak kadar bir patikada.
YÜK Ede biyat