YukEdebiyatKasımAralık2021

Sayfa 67
madığını vurgulamak isterim.
Fanus:
ykülerin mekânı ve
Ö
konusu bakımından
farklılık gösteren
bir metin oldu Fanus.
Figür anlatıcının tercih
edildiği bu öyküde Parlak,
zor bir işe soyunup üstesinden
hakkıyla gelmişe
benziyor. İlk üç öyküde
erkek başkişiler anlatıcı
rolünü üstlenirken Fanus'ta
kadın başkişi karşılıyor
okuru. Bu da çok
yüksek bir duyarlığa sahip
olduğunu düşündüğüm
ve bir yazarsa duyguları
daha iyi aktarabildiğine
inandığım kadınların
o muazzam inceliğini
iyi yansıtabildiği anlamına
geliyor. Diyebilirim ki
bu metnin bir kadının ellerinden
çıktığına kolaylıkla
inanırdım.
Bilinç akışı tekniğinin
hem iç dünya hem de
dış dünyayla temas ölçüsünde
şekillendiğini görüyorum.
Bu da tekniğin
doğru kullanımına iyi bir
örnek teşkil ediyor. Bir
alıntıyla göstermek gerekirse:
"Aşk bu desem! Sen
o zaman, o ilk buluşmamızda,
'Ne aşkı kızım ya!'
diyerek gülmüştün. Kaçmıştın
parmak uçlarını
saçlarına tarak yaparak.
Açık konuşmuştun. 'Ben
her zaman açık konuşurum.'
demiştin. İşte şimdi
beni bir kez daha çağırıyorsun.
Koltuk ısınmış.
Bacaklarım terliyor. Eteğimi
düzeltiyorum. Vapurun
düdüğü ötüyor, kıyıda
bekleyenlere 'Çekilin!'
der gibi. Arabaların arasından,
koltuğunun altında
gazetesiyle krem rengi
takım elbiseli tuhaf bir
adam geçiyor. Film seçmelerine
yetişmeye çalışan
bir figüran adeta. Üstelik
bıyıkları kocaman.
Bıyıklar ben erkeğim demenin
bir başka yolu gibi
duruyor adamda. Koca
kıvrımlı bir yol. Şimdi karaya
ayak basıyoruz. Adanın
karasına. Arabalı vapur
molada. Bir başka tarifeyi
bekliyor. İşte şu kıvrıla
kıvrıla gökyüzüne
doğru uzanan yolu, yolun
çalılıklarla süslü sokağını
bu şehrin bıyıklarına benzetiyorum.
Bu şehir bir
adamsa bu ada da bir bıyık.
Koca kıvrımlı bir bıyık.
Babam başka bir
adam. Bıyıkları bir başka.
'Seni babama benzetiyorum,'
desem, 'Bıyıkların
olmasa da.' Güler mi yine
bana. 'Ne kadar büyük bir
klişe' der mi?" (s.32-33)
Dikkat edilecek
olursa iç dünyayla başlangıcını
oluşturduğum alıntının
yönünü, dış dünyadaki
görüntüler tayin ediyor.
Akışın yönünü belirleyen
en mühim sözcüğü,
kastımın daha rahat anlaşılabilmesi
bakımından,
daha koyu bir yazı tipiyle
göstermeye çalıştım. Tabii
burada mesele, sözcükle
düşünceler arasındaki anlamsal
ilişkiyi kurmaktan
ziyade tekniğin doğal kullanımını
örnekleyebilmek.
Bu bakımdan öykünün
özel bir takdiri hak ettiğini
düşünüyorum. Zira bu
detaya yeterince dikkat
etmeden, cümleleri gelişigüzel
sıralayarak bilinç
akışı oluşturmaya çalışan
pek çok metin okumuşuzdur.
Bununla birlikte
Yıl 1 Sayı 2