YukEdebiyatKasımAralık2021

dan önce varıyor arabam ne kadar alırsa doldurup eve dönüyordum.
Kimseyle karşılaşmadığım için herhangi bir açıklama yapmam gerekmiyordu.
Bu sektördeki tüm zillerin okulumdaki gibi her gün aynı saatte çalmadığını
öğrenmem çok sürmedi. Bir gün tam kartonları arabama atarken
o sokağın toplayıcısıyla karşılaştım. İlk vukuatım olduğu için kibarca
o kartonları geri bırakmamı, yoksa anama, bacıma ve yedi sülaleme istenmeyen
şeyler yapacağını söyledi toplayıcı. Bunları söylemese de bırakırdım
ya, söyledi.
Bir başka defasında günün sonu yaklaşmıştı ve gerçekten yorulmuştum.
Yorgunluğun etkisiyle küçük bir itişme yaşanmış ve bu yeni toplayıcı
sol elimin parmaklarının geriye doğru ne kadar yatacağını test etmek
istemişti.
Muhterem senyorlar ve senyoralar,
Olanlara anlam veremiyordum. Bursa’da insanların kaçtığı, görmek,
konuşmak, duymak istemedikleri, görünce burunlarını tuttukları,
gözlerini kapattıkları insanlar tarafından istenmiyordum. Halbuki onlara
katabileceğim çok şey vardı. Yoksa da olabilirdi.
Aralarına girmek için ne yapmam gerektiğini de söylemiyorlardı.
Ben de sormuyordum. Yanlışlıkla biri cevap verse bu sefer bambaşka bir
kurallar silsilesine tabi olacaktım ve mesela topladığım kağıtları kartonları
düzeltmek için harcadığım zamana karışacaklardı.
Çok kıymetli mistırlar ve misisler,
Benimki küçük bir alışveriş arabası olduğu için diğer toplayıcılarla
olan karşılaşmalarımda işler çok büyümeden uzaklaşmayı başarmıştım.
Bununla birlikte istenmediğimin farkındaydım.
En sonunda artık param yani onların, öğrencilerimin, parası neredeyse
tamamen bittiğinde evimde biriktirdiğim kartonların yeterli miktara
ulaştığına karar verdim ve son paramla bir kamyonet tutup kağıtları
satacağım depoya gittim. Kağıtları satacak ve sonra başka bir mahalleye,
belki başka bir ilçeye hatta başka bir şehre gidecektim. Olmadı.
Depoda daha önce tanıştığım toplayıcıların üç dört tanesi benim koca
kamyonetle – alışveriş arabama göre kockoca – görünce bir şeyler oldu.
Sen, bizim, ekmek, puşt, pezevenk, ulan, senin dediklerini duydum sanırım
ve gözümü hastanede açtım.
Pek saygıdeğer büyüklerim mösyöler ve madamlar,