YukEdebiyatKasımAralık2021

Sayfa 46
zamanki alaycı sesi geldi:
- Ooo artist, sen uğrar
mıydın buralara?
Ona doğru bir
baktıktan sonra önüme
döndüm. Bu adamla uğraşacak
değilim.
- İyi iyi bak haberlere,
seçim sonrası zaten ortalık
karışık. Hangi partiye
oy verdin?
- Ne yapcan?
- Ne gıcık herifsin ha!
- Pusuladaki bütün partilere
oy verdim. Kimsenin
bende hakkı kalmas
ı n . O l d u m u ?
- Al işte Ahmet Abi, deli
diyorum inanmıyorsun.
Ahmet Abi, bana
b a k ı p g ü l ü m s e d i .
“Hasan, o en azından az
konuşuyor. Yine sabahtan
beri kafamı şişirdin
.”
Kalkıp gidiyorum.
Bahanesiz. Restoranda
yakın yerlerde dolaşıyorum.
Sanki kadınla onlarca
kez muhabbet etmişim
de kopamıyorum,
ardı sıra bu sokak beni
yoruyor. Kaldırıma oturuyorum.
Fazla soğuk.
Üşüdüm. Buna rağmen
kalkacak mecalim kalmamış.
Yaklaşık bir yarım
saat oyalanmış olmalıyım.
İleride, giden
birine gözüm takıldı. Defalarca
baktım emin olmak
için. Emin olunca
kalkıp nasıl koştuğumu
bilmiyorum. Epeyce
yaklaştım. Tamam, bu o
kadın. Piyano çalışı hep
tanıdık gelen kadın. Gitmemiş.
Oh, buldum onu!
Eğer bir şey yapmazsam
kesin gidecek. Yüzünü
döner diye sesimi çıkaramam.
Galiba onunla karşı
karşıya gelemeyeceğim.
Pes edip köşeyi dönerken
gözden kaybolmasına
izin veriyorum.
Defne acaba evlenmiş
midir? Belki ona
benzeyen meraklı bir kızı
vardır. Eşini seviyor
mu? Sevmiyorsa eşini
öldürsem. Kızını kızım
bellesem. Defne sadakatsiz
biri değil. Yılıyorum.
Tramvayda giderken
düşündü. Annesi de
gidince evlenmiş midir?
Artık hafızasında çok az
canlanan bir kadın hayali
daha da kayboldu.
Muhtemelen öldü.
Yanındaki yaşlı
teyze canı sıkılmış, nasıl
da meraklı,” Oğlum nereye
böyle?” diye sordu.
Annemin yanına teyze.
Pek iyi yavrum, git tabii.
Sakın ha, anneni ihmal
etme!
Birinden daha biri,
takvimden kopardığı bir
sayfayı saklarken not
düştü.
Ölüm tarihi: 2
Mart Pazar